Een paar korte opmerkingen

Ik vind het gedeelte dat gaat over de Odyssee en hoe de studenten daarover praten echt geweldig. Ik zelf heb Homeros vier jaar vrijwel dagelijks gelezen op school: Ilias en Odyssee. Dan gaat de auteur je wel in je lijf zitten, hij kruipt onder je huid.
Sommige zaken vraag je je wel af, als scholier. Persoonlijk vind ik dat de voedster, die Odysseus direct herkent, bij Mendelsohn een klein beetje verwaarloosd wordt. Het is logisch dat zij hem direct herkent, niet alleen door zijn litteken maar omdat een voedster een kind nog nader is dan zijn eigen moeder. Dat Odysseus zich niet direct bekend maakt aan vrijers en vrouw en zoon wanneer hij terug is op Ithaka, is begrijpelijk. Inderdaad zoals Mendelssohn zegt: indachtig de narigheid die Agamemnon overkomen is - die werd vermoord in bad door zijn vrouw Klytaemnestra - en natuurlijk het feit dat hij twintig jaar weg is geweest. Hij is een behoedzaam man, Odysseus, behalve misschien ten opzichte van de cycloop. Toen kon hij zich niet onthouden van een uiting van zijn overwinningsroes.

Maar de verhalen rond Mendelsohns eigen jeugd en met name van zijn vader vond ik toch wel minder interessant. Niet dat die verhalen oninteressant zijn, want dat is niet zo, maar ik vind Mendelsohn hier net een niet goed genoege verteller. Hij houdt mijn aandacht niet helemaal vast. Dat is eigenlijk wel een beetje een teleurstelling. Ik had er erg veel van verwacht. Dan moet je altijd op de hoede zijn: als je erg hoge verwachting van boeken hebt.
En ik heb de laatste zo veel enorm goede boeken gelezen, dat het bijna niet eerlijk is ten opzichte van Mendelsohn.

Misschien is dit boek ook anders voor mensen die Homeros niet lezen hebben, vroeger. Ik ken nog wel een paar classici die dit boek ook lezen. Ik ga het hun eens vragen.