Tegendraads en gewelddadig

Ik had Reddende engel gelezen, Renates laatste boek en ik vond het tegenvallen. Daarna heb ik Ontaarde moeders uit 1992 herlezen. Ik herinnerde me dat ik dat een goed boek vond. Ik was vroeger nogal een fan van Dorrestein; ik heb een plankje vol boeken van haar hand. Ik wilde onderzoeken of mijn smaak veranderd is (dat zal best zo zijn, hoor) of dat dit oude boek echt veel beter is. Het laatste is zo, naar mijn mening. Drie ontaarde moeders: een grootmoeder, een moeder, een dochter maken een ontwikkeling mee. Rauw, goed geschreven, best gewelddadig. En de jaren 90 herleven, dat was een leuke 'bijvangst'.