Restaurant door de jaren heen

"In het restaurant", geschreven door Christoph Ribbat, is een soort roman, geschreven in documentairestijl op een bijzondere wijze. Het fenomeen "restaurant" wordt belicht van verleden tot heden. Het voorwoord van Joël Broekaert maakt ons al nieuwsgierig.
Al vanaf het eerste hoofdstuk, openingstijden geheten, leren we de opkomst en de ontwikkeling van het café, het restaurant, iedere eetgelegenheid in welke hoedanigheid ook. En ook de criticus komt al snel ter sprake. Alles wordt bekritiseerd: de smaak, hoe klaargemaakt, hoe geserveerd enz. Verschillende journalisten en anderen, die de eetgewoonten van de mensen of de wel/of geen superioriteit van de koks willen beoordelen, passeren de revue. Vanaf het begin van de 19e eeuw, toen de restaurants in zicht kwamen, werden er al classificaties geschreven. Ook kunstschilders laten van zich weten. O.a. Edward Hopper, die op zijn eigen, verstilde manier aparte schilderijen maakt. En door het hoofdstuk heen loopt als een rode draad de zoektocht van Frances Donovan naar een baan als serveerster. Het geheel is een speelse en geanimeerde beschrijving.
Ook bekende schrijvers laten van zich horen. Zoals George Orwell, die geen blad voor de mond neemt en rücksichtlos kritiek uit op de smerige toestanden in de keukens van de restaurants. Of Ernest Hemingway, die in een kort verhaal schrijft, dat een oude kelner een discussie heeft met zijn jonge collega, die niet wil begrijpen dat je een eenzame, oude drinker niet zomaar de kroeg uit gooit.
Ook politiek wordt niet uit de weg gegaan. Zeker in Duitsland, voor de tweede wereldoorlog, kregen joden het zwaar te verduren. De schrijver Sartre is ten tijde van de oorlog in Parijs en ergert zich in restaurants aan de gekunstelde bewegingen van de obers: "de kelner is de belichaming van onoprechtheid en onvrijheid". Ook de bordjes "verboden voor........" roept zijn ergernis op.
En in Amerika is er nog steeds de rassenscheiding. Dit leidt vaak tot zware ergernis van gekleurde, maar ook blanke gasten.
De sociale kant van het restaurantwezen wordt ook belicht. "Hoe het kan dat er zo veel geld uitgegeven wordt, terwijl in Afrika kinderen sterven van de honger?" stelt Joseph Wechsberg.
Eigenlijk krijgen alle facetten van de eetcultuur aandacht.
In veel restaurants wereldwijd wordt in de tachtiger jaren "de nieuwe keuken" geïntroduceerd. Hapjes moeten lichter en luchtiger. En voor veel gasten telt: Zien en gezien worden.
En dan de obers. Ze zijn er in alle soorten en maten. En ze zijn niet allemaal even trouw aan hun baas. Als het even kan sjoemelen ze en stelen ze dat het een lieve lust is. Voor de arme obers een manier om een centje bij te verdienen.
Het boek is een erg leuk beschreven volledig overzicht van 2 eeuwen eetcultuur in restaurants.
De opzet van het boek zijn korte stukjes van steeds wisselende personen, die wel later weer terugkomen in het verhaal. Daardoor is het lastig om je aandacht bij het boek te houden.