Ja? Ja. Ja!

Mijn voorgevoel bij dit boek was nogal tweeslachtig. Aan de ene kant had ik er ontzettend zin in want hallo eindelijk een nieuw boek van Paulien (!!) en aan de andere kant was ik er een beetje huiverig voor want zou iets niet-taligs wel stand houden? Ja hóór.


Al ging De verwarde cavia natuurlijk ook over taal, heb erg hard moeten lachen om het kantoorjargon. Weliswaar heb ik nog maar een blauwe maandag op een kantoorachtig iets gewerkt, ik zit heel vaak in de trein. Dus alsnog herkenbaar. Ik snapte niet zo goed waarom het precies een cavia moest zijn en na interviews met Paulien snap ik het een beetje maar ik vond het niet zoveel toevoegen. Het stoorde ook niet trouwens, dus erg veel maakt het allemaal niet uit.


Vooraf dacht ik ook dat het een verzameling sketches zou zijn, korte anekdotes uit het leven van een cavia. Weer fout. Deze ‘roman‘ bestaat gewoon uit een afgerond verhaal met onderscheidende personages. Weer een leuke verrassing. Sorry Paulien ik zal nooit meer aan je twijfelen, alles wat jij doet is toch wel leuk. Volgende keer een dik boek alsjeblieft, hier kan een mens toch geen jaren op teren?