Verwarrend

Ted van Lieshout. Als kind las ik Toen oma weg was en ik vond het een raar en eng boek want ik wist niet wat 'wegkwijnen' was. Later leerde ik dat wegkwijnen niets met spoken en De Griezelbus te maken had, maar ik dacht bij Ted van Lieshout altijd maar dat hij een rare man was. Dit veranderde toen ik een jaar of twee geleden Hou van mij las, een collectie van gedichten en tekeningen die hij zoal maakte. Opeens was ik fan van Ted van Lieshout. En nu las ik Mijn meneer en ik weet totaal niet hoe ik me híer nu weer over moet voelen. Aan de ene kant walgde ik van mezelf dat ik dit een 'leuk' boek vond, want dat lijkt me niet de bedoeling, het is gebaseerd op ware feiten. Aan de andere kant maakt Ted in het nawoord duidelijk dat hij zichzelf nooit als willoos slachtoffer heeft gezien. Ik vind dit alles heel verwarrend en weet dus ook niet zo goed wat ik verder over dit boek moet zeggen, behalve dat het steengoed geschreven is. Het lijkt echt alsof je door de ogen van een 11-jarig kind kijkt en alhoewel Ted van Lieshout natuurlijk voornamelijk kinderboekenschrijver is, vind ik het toch heel knap hoe hij een kind als geloofwaardig romanpersonage kan neerzetten.