verbondenheid

“misschien zijn wij ook kaarten. Ons hele lichaam.”

Wanneer Nours vader overlijdt, besluit haar moeder dat ze met haar dochters terug wil verhuizen naar Syrië. Nour is bang dat ze haar vader vergeet, daarom vertelt ze het verhaal van Rawiya aan de vijgenboom in haar tuin in Homs. Rawiya leeft in de twaalfde eeuw, ze wil in de leer bij een beroemde kaartenmaker en daarom vermomd ze zich als een jongen. Door het geweld in Syrië moet Nours familie noodgedwongen vluchten, ze gebruiken daarvoor een kaart die door de moeder van Nour is gemaakt. Ze volgen de route die Rawiya zoveel eeuwen eerder ook heeft gevolgd, dit is niet zonder gevaar. Ze weten geen van allen of ze veilig hun bestemming zullen bereiken.

Toen ik begon met lezen viel mij al snel op dat er een hele aangename cadans in de schrijfstijl van het verhaal zit. Daardoor komt het op sommige momenten haast poëtisch over, dit sprak mij erg aan. Het verhaal voert je mee door twee verhaallijnen, die van Nour en Rawiya. De verhaallijnen zijn twee op zich staande verhalen die toch onlosmakelijk verbonden zijn en elkaar ondersteunen. Ik werd al snel gegrepen door het verhaal en las het boek vrij snel uit. Tijdens hun tocht vol ontberingen en mooie momenten leren de beide jonge vrouwen zichzelf kennen, ze bewijzen sterke en eigenzinnige karakters te hebben. Jennifer heeft hun beleving en emoties heel mooi en pakkend geschreven waardoor je je goed in de personages kunt plaatsen. Net zoals de eigen wijze waarop Nour de wereld ziet, het geeft haar wereld letterlijk kleur. Het boek heeft een heel actueel onderwerp wat ook voor een stukje bewustwording zorgt. De sfeer die Jennifer creëert in haar boek zorgt voor een prachtige beleving, je kunt de kruiden bijna ruiken en het zand tussen je tanden voelen. Je waant je echt in het Midden Oosten alsof je de reis met de beide vrouwen meebeleeft.

Ik werd zeer geraakt door het verhaal, het zorgde bij mijzelf voor een lach en een traan. Wat voor de één een prachtige en intense ontdekkingsreis is, is voor de ander een barre tocht die word gekenmerkt door geweld. Voor mij zat er ook een duidelijke boodschap in, koester je familie maar luister ook naar je hart. Ik heb intens genoten van dit boek, ik zou deze prachtige beleving aan iedereen aanbevelen. Daarom heb ik het boek ook 5 sterren gegeven.