Een verraderlijke kist

“Geheimen slokken je volledig op en er zijn er simpelweg te veel van op de wereld.”
~p 18~

Als Gwendy op zomaar een dag in de zomer van 1974 de suicide stairs in haar dorpje beklimt wacht er een vreemde man in een pak met een zwart hoedje bovenaan de trap op haar. Hij vraagt haar om de verantwoordelijkheid op zich te nemen om op de knoppenkist te passen. Op het eerste gezicht lijkt het een dankbare taak, maar naarmate de tijd verstrijkt drukt de verantwoordelijkheid steeds zwaarder op haar.


Gwendys knoppenkist mocht ik lezen voor een Hebbanbuzz, omdat ik een groot fan ben van Stephen King vind ik dat natuurlijk supergaaf. Ik had al vrij hoge verwachtingen na het lezen van de sneakpreview en hoopte heel erg dat die ook uit zouden komen. Dus begon ik snel met lezen, het is een novelle dus ik had hem vlot uit. Het is een kort verhaal met een goede dosis spanning wat verteld word vanuit Gwendys perspectief. Ik vond het een typisch King verhaal, de markante stijl van King voerde duidelijk de boventoon voor mij. Door subtiele twists is het verhaal geen moment saai. King en Chizmar zijn er in geslaagd om het boekje een mysterieuze sfeer te geven. Het gevoel van trots wat Gwendy in de eerste instantie heeft als ze de kist krijgt vormt zich om naar een soort ongemakkelijk en dreigend gevoel wat eigenlijk constant aanwezig is.

Ik vond het een heel sterk kort verhaal, wat nog lekker een poosje in je hoofd blijft sudderen. De tekeningen waren een leuke toevoeging aan het boekje, totaal niet nodig om het verhaal nog wat extra kracht bij te geven maar wel leuk. De cover past ook mooi bij het boek en is een echte eyecatcher. Met dit verhaal hebben King en Chizmar een leuk spannend boek neergezet wat heerlijk is om te lezen op en regenachtige avond. Ik heb het boek 5 sterren gegeven.