Luchtig vervolg

Hoewel het al een tijdje geleden is dat het eerste boek gelezen werd, zit je er toch meteen weer helemaal in. Feilloos draaien de radartjes terug naar het eerste deel en waar dat eindigde. De schrijfstijl doet hierin ook zijn werk: Gerrits weet weer een prachtige setting te creëren. Dit doet ze door middel van een dans tussen de twee hoofdpersonages, waarbij de gedachten van beide figuren de revue passeren. Ze schrijft dus vanuit twee oogpunten.
Hoewel het boek als romantisch wordt omschreven, gaat het Lucy, de spil waar het om draait, niet echt voor de wind. Je vraagt je bijna af of engelen eigenlijk niet gewoon mensen zijn, zo met het oog op haar problematiek en de manier waarop het verteld wordt. Ondanks deze kenmerken wordt het verhaal onbezorgd, op een bijna luchtige manier verteld. Eentje die na het eerste deel zeker nog de moeite van het lezen waard is.