A charming read.

We gaan op reis. Op reis door Amerika. Op weg naar Florida, om precies te zijn. We nemen mee: een man, een vrouw, haar alligator en een haan.
Zo beginnen we onze reis met Elsie en Homer om Albert naar huis te brengen. Onderweg maken zij de meest gekke dingen mee. Vertelt door de zoon van Homer en Elsie (Homer jr.) wordt dit verhaal waarin werkelijkheid en fabel dicht bij elkaar liggen tot je gebracht. De opmaak en de lay-out van het boeken spreken direct aan. Een mooie cover in combinatie met foto’s en afbeeldingen van de karakters uit het boeken zijn dan ook een goede smaakmaker om dit boek met veel plezier mee te starten.
De karakters spreken wisselend tot de verbeelding. Elsie wordt neergezet als een (voor die tijd) erg vrijgevochten en zelfstandige vrouw die maar weinig heeft met het leventje wat ze lijdt in Coalwood. Ze ontwikkeld zich tijdens de reis en doet veel ontdekkingen op het gebied van haar dromen, haar wensen en haar verwachtingen. Haar echtgenoot Homer staat meer met beide benen op de grond, is een realist (lees pessimist) die tijdens de reis meer leert lost te laten en zijn liefde voor Elsie ontdekt.
Mijn verwachtingen van dit boek waren hooggespannen vanwege de vergelijking die op de achterkant gemaakt wordt met de 100 jarige man die uit het raam klom en verdween. Hoewel ik de 100 jarige man nog niet gelezen heb, heb ik hier niets dan positieve dingen over gehoord. Ik had dan ook verwacht dat Albert lachen, gieren brullen zou zijn. En omdat op de voorkant van het boek staat dat het een ‘min of meer waar verhaal over een man, zijn vrouw en haar alligator’ is had ik een realistisch, misschien wat onwaarschijnlijk verhaal zou zijn. Mijn verwachtingen zijn absoluut niet waargemaakt, wat waarschijnlijk de voornaamste reden is dat ik dit boek vond tegenvallen. Hoewel het een leuk verhaal is en er genoeg ‘glimlach momentjes’ in zitten heb ik nergens hardop gelachen. Ook waren de gebeurtenissen die gebeuren in het boek niet erg onwaarschijnlijk. Halverwege het lezen van dit boek heb ik mijn instelling dan ook veranderd en ben het meer gaan lezen als een soort sprookje, met allemaal losse verhalen die als rode draad de reis van Homer, Elsie en Albert had. Op die manier las het boek beter weg. Met alle onwaarschijnlijke gebeurtenissen en rare typetjes in combinatie met de twee mislukte ‘boeven’ die telkens weer opdoken werd het bijna een soort Donald Duck verhaal.
Wat betreft plotontwikkeling zit er niet veel spanning in dit boek, eigenlijk geen. Vanwege de manier van vertellen waarbij de zoon van de twee hoofdpersonen het verhaal vertelt en tussendoor ook recentelijke verhalen schrijf over hoe dit verhaal door de jaren heen vertelt is door zijn ouders, maakt dat je vanaf het begin af aan al weet hoe het verhaal afloopt. Omdat het om (enigszins) echte mensen gaat voel het soms een beetje raar om een oordeel te vellen over bepaalde keuzes die een persoon maakt en ervaar je al gauw het hebben van een oordeel over een niet-fictief persoon niet altijd even makkelijk te accepteren is.
Concluderend kan gezegd worden dat dit een aardig verhaal is, zoals in het Engels gezegd zou worden een ‘charming read’ maar met weinig spanning en opbouw in de verhaallijn. Een leuk verhaal om te lezen, zeker als je eens op zoek bent naar iets anders dan thriller of een typische roman, maar geen hoogstaand literair werk.