Oorlogsboek, geen thriller

De tweede wereldoorlog is bezig, Eden Lumas is een Nederlander die zich als vrijwilliger aanmeldt bij de Wafen-SS. Hij moet bevelen opvolgen, helpt bij het doden van Joden, van Hongaarse Joden. Hij heeft het daar moeilijk mee, zoals er wel meerdere soldaten het moeilijk hadden met het opvolgen van de bevelen. Op een dag probeert hij een vrouw en kind te redden en dat bekoopt hij bijna met zijn leven, zo zwaar wordt hij gemarteld.
Na de oorlog vlucht hij naar Argentinië, neemt een andere naam aan en probeert een nieuw leven op te bouwen. Maar hij is niet de enige nazi die naar Argentinië is gevlucht en wanneer hij de vrouw van de man die hem gemarteld heeft in Argentinië ziet, gelooft hij dat haar man dichtbij is. Hij wil wraak nemen.

Dit boek wordt aangekondigd als een thriller maar dit is toch echt geen thriller, eerder een oorlogsboek dat feiten en fictie met elkaar mixt. De spanning is praktisch afwezig, behalve op het einde, het verhaal is traag en ik vond het lastig om te volgen in welke tijd het zich afspeelde. Dat had gemakkelijk opgelost kunnen worden door dit aan het begin van de hoofdstukken te vermelden. Het boek deed me denken aan de Welwillenden van Jonathan Littell, dat gaat over een Duitse soldaat die naar het front gestuurd wordt en daar bevelen opvolgt maar dat met de nodige tegenzin doet. Uit het nawoord blijkt het inderdaad een van de bronnen te zijn geweest.
Dat Argentinië opvang verleende voor nazi-kopstukken is algemeen bekend, zo is Eichmann er na een lange observatie opgepakt en er zijn ook lang geruchten geweest dat Mengele die richting uit getrokken is. Vraag is waarom Argentinië en bij uitbreiding Latijns-Amerika onderdak verleende aan nazis.