Vicieuze cirkel

Stefan Brijs doet volgens mij erg veel onderzoek naar de setting van zijn boeken, locaties, voorwerpen. Dit is het derde boek dat ik van hem lees en ze gaan eigenlijk iedere keer over iets totaal anders. Dus is er veel research nodig om het goed te doen. Hij doet het goed, ook deze keer weer.

Curaçao, 1961, Roy Tromp is taxichauffeur en heeft een zoon Max, 12 jaar. Hij brengt de jongen met een Dodge Matador naar school. De moeder van Max ziet hem graag goed studeren zodat hij uit het moeras van armoede kan ontsnappen. Roy wil dat hij zijn opvolger wordt. In eerste instantie wil Max ook studeren, maar het loopt anders.
Ook Max gaat met de taxi rijden. Het is maar voor enkele jaren want hij gaat sparen om terug te studeren. Het komt er alleen niet van. Hij ontmoet een meisje, vrouw die een gat in haar hand heeft. Ze maken schulden en moeten in een soort van hutje gaan wonen.

Max belooft beterschap, schulden afbetalen en dan gaat het weer beter. Sonny wordt geboren en Max spaart zodat de jongen kan gaan studeren.

Curaçao is ondertussen niet verbeterd, integendeel, armoede, hoererij, mannen die liever lui dan moe zijn, criminaliteit. Het is er allemaal. Vanaf 2000 komt er nog een ander aspect bij, cocaïne. De jongeren kunnen snel geld verdienen door bolletjes te slikken en naar Nederland te brengen.

Het hele verhaal wordt verteld vanuit het standpunt van broeder Daniel, in eerste instantie de leraar van Max, nadien hoofd van de school van Sonny. De Dodge Matador is de rode draad door het verhaal. Ze kunnen niet zonder, maar ook niet met de auto.