Op zoek gaan naar een maandelijks buddy boek is niet altijd even simpel, Karin en ik moeten graven in een aantal titels (en dat zijn er veel) die we beiden hebben liggen. Maar dit keer kreeg ik mijn boek toegestuurd, Karin had van “de jeugd van Little Tree – Forrest Carter” twee exemplaren, het verhaal is blijkbaar verfilmd geweest. Karin heeft in een ver verleden de film gezien, ik ken noch het boek, noch de film. Na een beetje opzoekwerk op Hebban kwam ik tot de conclusie dat we ons in het donker smijten, geen recensie te vinden…altijd spannend!

Korte inhoud:

Little Tree komt na de dood van zijn moeder bij zijn grootouders terecht, Cherokee -indianen. Granma en grandpa vangen Little Tree op in hun huisje in de bergen van Oost-Tennessee, waar hij leert in de indiaanse traditie te leven, één met de natuur. Toch bemoeit de gevestigde orde zich met dit kleine paradijs en moet Little Tree naar een internaat.

Toch even de trailer gaan opzoeken van de film:

Onze verwachtingen:

Wendy: Karin, vooral eerst bedankt dat je dit boek naar me hebt toegestuurd, hier kunnen we weer onze challenge voor juli afvinken. Ik las juist dat het boek verfilmd is, maar hier zit een leek op filmgebied. Dus voor mij gaat het een verrassing zijn, na het lezen van de achterflap denk ik dat het een verhaal is dat ons gaat ontroeren en ons misschien weer gaat teleurstellen in de mensheid.

Karin: Ik hou van verhalen over het leven van de indianen, vind het erg interessant. Dit verhaal speelt zich af nadat alle stammen gestopt waren met vechten en zich aanpasten aan de blanke leefstijl. Dit is een stuk geschiedenis waar ik niet zoveel van weet. Ik heb de film lang geleden gezien, maar ik weet er niet zoveel vanaf behalve dan dat het een erg aangrijpend verhaal was en inderdaad dat we weer teleurgesteld gaan worden in de mensheid. Ik ben wel heel benieuwd naar de schrijfstijl. Ook de tekst van de cover lijkt veelbelovend “het meest geliefde boek van studenten en boekhandelaren in Amerika”.  Ik hoop dat het betekent dat het historisch gezien een waardevol verhaal is.

Wendy: Ja toen ik las dat het meest geliefde boek is van de studenten, vroeg ik me dit ook direct af, het zal ons misschien een blik geven achter het leven van de stammen die zich “moeten” aanpassen, met nadruk op moeten.

Karin: Ja de nadruk ligt vooral op moeten want dat is nooit vrijwillig gegaan, bij geen enkele stam.

Karin en ik hebben beiden een andere cover, mijn cover is gebaseerd op de film, Karin haar cover is prachtig met heel mooie kleuren.

Deel 1 (tot blz.103)

Wendy: Ik heb een dubbel gevoel met dit boek, sommige stukken vond ik echt prachtig geschreven, hoe de natuur wordt beschreven, de personages granpa en granma zoeken direct een plaats in je hart, de verhalen van granpa die een stuk van de geschiedenis van de Cherokezen geven, zeer leerrijk. Maar nu komt het minpuntje, sommige delen vond ik langdradig, ik kreeg het gevoel alsof het maar bleef duren, op dat moment zakte het voor mij een beetje als een pudding in. Maar dat terzijde geniet ik wel van het boek. Wat ik dan wel weer fantastisch vind is de tijdsgeest (1930) die de auteur echt wel laat voorbij komen, tandartsen die meer slagers zijn, deelpachters die van de kruimels leefden van de landheer.

Karin: Ja, hier en daar is het wat langdradig helemaal mee eens. Maar ik denk dat dat wel momenten waren die heel veel indruk op hem hebben gemaakt. Wat ik heel erg knap vind, is dat de auteur het beschrijft alsof hij nog een kind is. Het is echt helemaal geschreven vanuit de ogen van een 6-jarige maar het is geen kinderboek. De natuur is zo mooi beschreven, net als de denk- en leefwijze van de Cherokee. Wat mij echt opvalt, er wordt geen woord gerept over zijn leven van voor hij bij zijn grootouders was, dat was een onbelangrijke wereld voor hem, alleen hoe hij nu leeft telt.  En dan krijg je ineens een heel simpel en kinderlijk verhaal van het Spoor van Tranen, zo eenvoudig vertelt en toch zo indrukwekkend dat ik gewoon met tranen in mijn ogen zat.

Spoor van Tranen de weg die de Indianen moesten afleggen toen ze verdreven werden door de blanken.

bron afbeelding https://www.volkskrant.nl/cultuur-media/een-spoor-van-tranen~b5f5ee3c/?referer=https%3A%2F%2Fwww.google.com%2F

Wat vonden we van ons avontuur met Little Tree?

Wendy: Wat een leerrijk boek, geschiedenis stroomt doorheen het verhaal en toch blijf ik erbij dat ik me door sommige stukken heen moest worstelen.  Op sommige momenten voelde ik me echt met mijn blote voeten in het gras staan naast Little Tree en op sommige momenten wou ik echt weglopen (langdradig). De realiteit is zo schrijnend en rauw beschreven, bastaardkinderen die in een hokje werden geduwd, niet-Katholieken die opzij werden gezet! De titel past volledig bij het geheel, het einde sluit de cirkel van de jeugd van Little Tree af. Natuur beschreven met vergelijkingen, enkel daarom zou je het boek al moeten lezen.

ijs, dat de aarde als suikerglazuur had uitgespuuwd, kraakte onder onze voeten

Ik geef het boek drie sterren en een must read voor de lezers die zich willen verdiepen in de geschiedenis van de Cherokezen.

Karin: Ik vond het ook een heel leerzaam boek. Ik moest steeds erg lachen om de kinderlijke manier van schrijven zoals “ik en granpa”. De natuur is er echt prachtig in beschreven, net als de manier van leven en denken van de Cherokezen. Wat een observaties van de natuur. Maar het belangrijkste in het boek is toch wel duidelijk de grote verschillen tussen de manier van denken van de Cherokezen en de blanken, de manier waarop veel blanken, de niet-bergbewoners, tegen de indianen aankijken. En wat een einde, jammer van de langdradige stukken, dat scheelt echt een hele ster, ik geef hem ook drie sterren.