En toen ging ik op zoek naar een invulling voor juni “lees een debuut van een Nederlandse of Vlaamse auteur”, niet moeilijk zou je denken voor deze Hebbanist dus wel je wordt bedolven onder debuten, keuzestress bezorgde me een zweetaanval. Tot mijn oog viel op een artikel van de Young adult club, het boek van Carlie van Tongeren “Heerestraat & Rozenlaan “ sprong er voor mij direct uit. Een klik, bestellen (betalen natuurlijk) en de dag erna lag het boek klaar om te lezen, zo snel gaat een aankoop maar die procedure kennen jullie waarschijnlijk ook!

De auteur:

Carlie van Tongeren is niet aan haar proefstuk toe, ze is gestart met het schrijven van doktersromans toch stond het schrijven van een YA roman op nr.1 van haar droomlijst. In 2016 kwam haar eerste non-fictie boek uit, en in 2018 kwam eindelijk haar droom uit een debuut in het genre YA roman, deels gebaseerd op eigen ervaringen, over een situatie waar veel jongeren mee te maken krijgen, gescheiden ouders.

Korte inhoud:

Nina’s ouders zijn gescheiden, moeder woont in de Rozenlaan en kan de scheiding niet aanvaarden. Ze ligt in haar bed, loopt als een zombie-in-pyama door het huis, komt niet meer tot koken en draait rond in een kolk van zelfmedelijden en verdriet. Haar vader is een nieuw leven gestart met zijn vriendin Anja. Vriendin Anja heeft ook twee kinderen Lindi de onvriendelijke stiefzus en Mark met zijn sikje en een headbangende metalfan. Vader wil het zo gezellig maken met zijn vijfjes, maar is Nina hier wel klaar voor. Met haar weekendtas fietst ze elk weekend naar een andere thuis waar ze maar niet kan wennen aan heel de situatie.

Wat vond ik van het boek?

Ik heb dit boek op twee dagen uitgelezen, waarschijnlijk zegt dit genoeg, vanaf de eerste bladzijde geeft de auteur direct een duidelijk beeld van de situatie waar Nina in zit. Niet enkel Nina maar veel jongeren zullen zich herkennen in dit verhaal, een verhaal over wat de gevolgen zijn van kinderen met een weekendtas.  De cover en het verhaal weten de verwarring van Nina weer te geven in makkelijke woorden en kort zinnen. Wat mij direct opviel is dat je echt door de ogen van een 16-jarig meisje kijkt, haar denkwijze, de manier hoe ze met haar vriendinnen omgaat, haar gevoelens maar ook haar verdriet en leefwereld. De quote geeft hier direct een beeld van.

Gedane zaken nemen geen keer', zegt hij, maar ik begrijp hem niet. Ik ben niet goed in spreekwoorden. Ze maken de dingen moeilijker dan ze zijn en vaak zijn dingen al moeilijk genoeg.

Een verhaal voor een breed publiek en zeker voor gescheiden ouders een must read, maak van je kinderen geen speelbal was zeker een onderliggende boodschap. Ik geef het boek 4 sterren, waarheidsgetrouw en je leest echt wel de eigen ervaring doorheen het verhaal, een tip voor juni!

Even een update van mijn challenge, mijn maandelijkse challenge gaat echt fantastisch, maar dan zwijg ik over mijn xxl reading challenge, ik moet nog zeker wel wat afvinken, om dan ook met een spreekwoord te eindigen.

Ik zie door de bomen het bos niet meer.....boeken die voor boeken komen, en dan denken oeps er is nog de xxl reading challenge...chaos!