Lezersrecensie
Fortuna's dochter
Isabel Allende is een rasvertelster. Zoveel is zeker. Het vertaalwerk van Brigitte Coopmans laat echter enkele haakse zinnen achter. Daar doorheen gelezen, drijft Allendes schrijfkunst echter al vlug boven. Hoewel het verhaal even tijd nodig heeft om op dreef te komen, houdt het plot je toch in de houdgreep.
Fortuna’s dochter leest als een verhaal in laagjes. Op mesoniveau is er het relaas van Fortuna als metafoor voor eenieders leven. Niet toevallig stelt Eliza’s levensgezel Tao Chi’en aan het eind: “Niets is voor niets. Je bereikt niets in het leven, Eliza, je bent onderweg, meer niet.” Een uitspraak die kan tellen na een vierhonderd bladzijden lang verhaal over de zoektocht van Eliza naar haar jeugdliefde: Joaquìn Andieta (microniveau). Op macroniveau lezen, en vooral leren, we heel wat over de befaamde Gold Rush in de staat Californië in de tweede helft van de 19de eeuw. Allende beschrijft met een duizelingwekkende preciese de levensomstandigheden van de goud-, maar vooral gelukszoekers: de duizenden Zuid-Amerikaanse, Europese en Aziatische migranten die in Californië een nieuw leven hoopten te vinden. Eenmaal voorbij de Golden Gate van San Francisco wachtte voor velen inderdaad een nieuw en fortuinlijk leven. Maar voor vele honderdduizenden eindigde deze reis als een niet meer recht te zetten misstap in hun leven. Merkwaardig genoeg lijken de beide protagonisten van het verhaal (Eliza en Tao Chi’en) bijna de enigen die nièt voor het goud naar Californië zijn gekomen en misschien nog het meest geluk hebben gevonden: “Het lijkt wel alsof we allemaal iets zijn komen zoeken en iets anders hebben gevonden.” Zo zocht Eliza haar jeugdpassie Joaquìn, maar vond ze er Tao Chi’en en vooral haar eigen ziel, terwijl hij kennis en wijsheid hoopte te vinden, maar de ‘sing song girls’ * en Eliza vond.
Fortuna’s dochter leest ook als de processie van Echternach: in elk nieuw hoofdstuk schakelt Allende als het ware terug naar een andere persoon in een andere tijd en ruimte. Enkele hoofdstukken later sluiten beide geschiedenissen naadloos bij elkaar aan en klopt het plaatje. Even wennen, maar uiteindelijk functioneel en erg orgineel qua opbouw.
Zeker lezen.
* ‘sing song girls’ : Tao stelde zich als arts in San Francisco tot doel zoveel mogelijk meisjes uit de gedwongen kinderprostitutie te redden.
Fortuna’s dochter leest als een verhaal in laagjes. Op mesoniveau is er het relaas van Fortuna als metafoor voor eenieders leven. Niet toevallig stelt Eliza’s levensgezel Tao Chi’en aan het eind: “Niets is voor niets. Je bereikt niets in het leven, Eliza, je bent onderweg, meer niet.” Een uitspraak die kan tellen na een vierhonderd bladzijden lang verhaal over de zoektocht van Eliza naar haar jeugdliefde: Joaquìn Andieta (microniveau). Op macroniveau lezen, en vooral leren, we heel wat over de befaamde Gold Rush in de staat Californië in de tweede helft van de 19de eeuw. Allende beschrijft met een duizelingwekkende preciese de levensomstandigheden van de goud-, maar vooral gelukszoekers: de duizenden Zuid-Amerikaanse, Europese en Aziatische migranten die in Californië een nieuw leven hoopten te vinden. Eenmaal voorbij de Golden Gate van San Francisco wachtte voor velen inderdaad een nieuw en fortuinlijk leven. Maar voor vele honderdduizenden eindigde deze reis als een niet meer recht te zetten misstap in hun leven. Merkwaardig genoeg lijken de beide protagonisten van het verhaal (Eliza en Tao Chi’en) bijna de enigen die nièt voor het goud naar Californië zijn gekomen en misschien nog het meest geluk hebben gevonden: “Het lijkt wel alsof we allemaal iets zijn komen zoeken en iets anders hebben gevonden.” Zo zocht Eliza haar jeugdpassie Joaquìn, maar vond ze er Tao Chi’en en vooral haar eigen ziel, terwijl hij kennis en wijsheid hoopte te vinden, maar de ‘sing song girls’ * en Eliza vond.
Fortuna’s dochter leest ook als de processie van Echternach: in elk nieuw hoofdstuk schakelt Allende als het ware terug naar een andere persoon in een andere tijd en ruimte. Enkele hoofdstukken later sluiten beide geschiedenissen naadloos bij elkaar aan en klopt het plaatje. Even wennen, maar uiteindelijk functioneel en erg orgineel qua opbouw.
Zeker lezen.
* ‘sing song girls’ : Tao stelde zich als arts in San Francisco tot doel zoveel mogelijk meisjes uit de gedwongen kinderprostitutie te redden.
3
Reageer op deze recensie
Meer recensies van iBoek
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
