Vervoering

Ramdew Raj vertrekt in 1912 als achttienjarige man naar Suriname. Hij verlaat het voormalig Brits Indië na een vechtpartij met een Engelsman. Hij is geronseld om als arbeidskracht op een suikerplantage te gaan werken. Raj is nazaat van de Indiase Rajput-kaste. De Rajput hebben een krijgersverleden en vormen een adellijke, leidinggevende kaste. Op het schip dat hem naar Suriname brengt ontmoet hij twee vrouwen Shakuntala en Kumari. Beide vrouwen zullen een grote rol in zijn leven spelen. Kumari redt zijn leven op het schip en Raj besluit met haar te trouwen. Zijn hart behoort echter toe aan Shakuntala, de moeder van zijn zoon Yash.
Raj en Kumari werken hard op de suikerplantage en weten ternauwernood te overleven. Het loon is slecht en de werkomstandigheden zijn zwaar. Na vijf jaar is het contract uitgediend en beginnen ze op een eigen stukje land met het verbouwen van gewassen en ze bouwen een huis. Raj geniet door zijn afkomst hoog aanzien en veel Hindoestaanse landgenoten komen om raad bij Raj.
Door de verhaallijn heen zijn daar de overleveringen van de voorouders die houvast bieden in een land met een andere taal, een andere cultuur. Bruiloften en begrafenissen zorgen voor structuur en hoop binnen de familie. Opgeven komt niet voor in de familie.
Yash, de zoon van Raj en Shakuntula is een geboren verhalenverteller en eveneens een respectvol man. Het is de tijd van de Tweede Wereldoorlog en bewustwording van de onafhankelijkheidsgedachte. Zijn zoon Mukesh ontvlucht op een gegeven moment Suriname na een dramatische gebeurtenis en reist zonder zijn bruid Sheema af naar Nederland. Na een half jaar laat hij Sheema overkomen. Het aarden gaat niet vlekkeloos. Ontheemd in een ander land en een andere cultuur. De verhalen die voor verbinding zorgden raken op de achtergrond. Mukesh en Sheema doen er alles aan om één te worden met de Nederlandse cultuur. Hun kinderen Sandra en Stefan raken het gevoel met hun familieband kwijt, ze zoek naar haar roots.
Shantie Singh verweeft een familiekroniek met het geloof, tradities, hoop en feeërieke elementen tot een mix van woorden. Haar manier van schrijven is beeldend en het lijkt alsof de letters dansen op het papier. Al lezend komt het verhaal tot leven alsof het in een ritmisch cadans aan het papier is toevertrouwd. Je wordt meegezogen in een wereld vol mystiek, volharding en balancerend tussen twee werelden. Een boek wat raakt, absolute aanrader.