De boekenkast van ... Sander (Hebban Crew)
Vertel eens over het prille begin van je boekenkast?
Ik had de kleinste slaapkamer van het huis en een handige vader. Hij timmerde een kast over de hele lengte van de kamer, zette mijn bed op hoge poten en maakte daaronder een megagroot bureau. Ik herinner me niet dat ik echt al boeken verzamelde. Ik ging vaak naar de bieb. Mijn broer had bijvoorbeeld alle delen van Arendsoog. Ik had wel boeken van De Kameleon en De Vijf, maar zeker niet de complete reeksen. Ik denk dat mijn favoriete boek lange tijd Het spookje van Otfried Preussler was (ja, ik heb de auteur moeten Googelen).
‘Het vrolijke witte nachtspookje wil graag eens een dagspookje zijn. Maar dat het leven overdag zo moeilijk zou zijn, had hij niet verwacht.’
Uit: flaptekst Het spookje
Hoe groot is jouw boekenverzameling inmiddels?
Mijn boeken passen (bijna) in één kast en die staat in de woonkamer. Als ze niet meer dreigen te passen, dan ga ik keuzes maken. Dan gaan er boeken weg, bijvoorbeeld naar mijn moeder die zo’n beetje alles leest wat los en vast zit. Er staan nog steeds boeken in mijn kast die ik tien, elf, twaalf, jaar geleden graag wilde lezen en nu eigenlijk niet meer. Dus er is nog steeds ruimte voor doorstroom. Ik gok dat ik een stuk of 600 boeken heb, mijn eigen voorraad 'eigen boeken' niet meegerekend en exclusief de boeken van onze kinderen. Ik lees tegenwoordig meer ebooks dan papieren boeken. De praktische kant wint het eigenlijk steeds vaker van de wens het boek in de kast te kunnen zetten. Wat al mijn collega’s wel hebben, die ontembare drang om hun collectie nog groter te maken, heb ik eigenlijk niet.
Waar bestaat je boekenverzameling uit?
Het grootste deel van mijn boekenkast bestaat uit werk. Ik heb in de afgelopen tien jaar aardig wat boekomslagen ontworpen en de meeste van die boeken heb ik in deze kast staan. Daarnaast vind je er bijzondere uitgaven, een handjevol boeken die ik zelf heb 'ontdekt' in mijn korte carrière als acquirerend redacteur bij Unieboek (of waar ik op een of andere manier betrokken bij was) en gesigneerde uitgaven. De boeken die ik met veel plezier heb gelezen, staan bij elkaar. De rest zijn boeken die ik ooit heb gekregen of gekocht.
Hoe zijn je boekenkasten ingedeeld? Op alfabet, kleur, genre?
Op soort, op kleur, op auteur, op genre en gewoon niet. Er zit niet heel veel structuur in.
Mogen andere mensen lenen uit je boekenkasten?
Behalve de speciale boeken en de bewijsexemplaren van mijn ontwerpwerk, leen ik vrij gemakkelijk boeken uit. Of ik geef ze weg. Ik vind het ook niet erg dat een boek er gelezen uitziet. Boeken moeten gelezen worden, vind ik.
Wat is het akeligste dat ooit gebeurd is met een door jouw uitgeleend boek?
Dat het niet meer terugkwam en ik daar pas vele jaren later achter kwam toen ik het zelf wilde lezen. In de categorie nog erger: we wonen in een huis van bijna 120 jaar oud met de karakteristieke kenmerken en mankementen die daarbij horen, waaronder optrekkend vocht. En dat precies achter de boekenkast. Veel van mijn boeken hebben daardoor toch wat schade opgelopen. Zo zonde. Er was ooit ook een tamme rat (van mijn toenmalige vriendin) die zich vergreep aan mijn John Grisham-collectie. De rat is dood en die relatie voorbij. Maar dat had allemaal niet zoveel met die Grishams te maken natuurlijk.
Wat is het mooiste dat ooit gebeurd is met een door jouw uitgeleend boek?
Dat het weer gelezen is.
Leen je zelf wel eens boeken van anderen?
Nee. Ik leen geen boeken van anderen. Ik heb er zelf nog meer dan genoeg liggen.
Als je bezoek hebt en ze kijken in je boekenkast, wat mogen ze dan absoluut níet doen?
Huilen.
Welk boek uit je boekenkast herlees je het meest?
Ik denk dat ik maar twee boeken in mijn kast ooit heb herlezen. Het eerste boek was De aanklager van Scott Turow, dat ik in 2010 herlas omdat het onverwachte vervolg, Onschuldig, verscheen en ik de auteur voor Crimezone zou interviewen. Het tweede boek dat ik herlas was The Firm van John Grisham. Dat was voor een item in het tijdschrift Boekenpost. Het was niet meer zo goed als ik me herinnerde en dat bevestigde me precies waarom ik boeken niet moet herlezen. Het is gewoon vrijwel onmogelijk om te tippen aan je eerste leeservaring. De herinnering aan een boek, hoe incompleet die dan ook mag zijn, is eigenlijk veel mooier.
Welk boek heeft het mooiste oorsprongverhaal (hoe kwam je eraan)?
Ik pik er zo maar drie uit. De eerste is Killing Rain van de Amerikaanse thrillerschrijver Barry Eisler. Ik was uitgenodigd voor een borrel van de ITW, de International Thriller Writers. Ik liep het hotel in New York binnen toen iemand dacht dat hij mij (her)kende. 'You’re that Crimezone guy!' zei iemand glunderend. Ik had geen idee wie er voor me stond. Een vrij jonge kerel met een klein brilletje en een baardje. Achteraf helemaal niet gek dat ik hém niet herkende. De foto die we op de site gebruikten was minstens vijf jaar oud en daar was hij gladgeschoren en zonder bril. Het was de eerste keer dat iemand in het vak wist wie ik was, voordat ik wist wie de ander was. Hij duwde me een ‘uncorrected manuscript’ in mijn handen, en zette er een handtekening in.
Toen ik bij de eerste editie van Iceland Noir werd gevraagd om als hoofdredacteur van Crimezone een panel voor te zitten, was ik verheugd te horen dat Michael Ridpath een van mijn gasten zou zijn. Als twintiger las ik met heel veel plezier zijn boeken en toen ik redacteur werd bij Unieboek was hij een van ‘mijn’ auteurs. Tijdens het festival in Reykjavik vertelde Michael dat hij bezig was met een historische thriller die zich afspeelde in Den Haag. Ik vertelde hem dat ik daar tien jaar gewoond had en een paar maanden later mailde hij me met een paar vragen waar hij zelf niet achter kon komen. Ik zocht wat kleine dingetjes voor hem uit en een half jaar ontving ik Shadows of War, een prachtige gebonden versie van het boek. Niet alleen met een geschreven bedankje voorin het boek, maar ook met een vermelding in het dankwoord zelf. Dat vond ik best wel tof eigenlijk.
Het derde boek kwam ik toevallig weer tegen toen ik de kast aan het herordenen was. De mannentester van Heleen van Royen. Ik werkte een paar jaar als marketing manager bij haar uitgeverij en rondom de verschijning van dat boek trokken we werkelijk alles uit de kast om er een onvergetelijke boeklancering van te maken, inclusief een fantastische avond in Tuschinski. De woorden die Heleen in een speciale kersteditie van het boek tot me richtte, is de beste samenvatting van onze samenwerking.
Aan welk boek heb je de mooiste herinneringen?
Dat zijn er twee, drie, vier… Ik kies er een. Heeft iemand deze vraag eigenlijk kúnnen beantwoorden? Ik wilde eerst zeggen: Het Bernini mysterie van Dan Brown. Wat een ervaring vond ik dat. Maar ik ga dan toch, denk ik, liever voor… De topman van Jonathan Rabb. Het was het eerste boek dat ik persoonlijk in mijn handen gedrukt kreeg door Steven Maat, uitgever bij A.W. Bruna. Jaren later deed hij hetzelfde met Ik ben Pelgrim en dat bleek ook al zo’n sensatie te zijn. De topman was geflopt en dat gebeurt nog wel eens met hele goede boeken. Het overkwam ook het eerste boek dat ik zelf acquireerde voor Unieboek (Des duivels van Kevin Guilfoile). Pijnlijk en zo onterecht. En inmiddels heb ik er stiekem vier genoemd.
Boekencarrousel
Klik op de afbeelding om deze te vergroten.
Doe met ons mee!
Dit is de boekenkast van Sander. Wil jij ook je boekenkast laten zien? Schrijf dan een eigen blog, waarin je dezelfde vragen over je boeken beantwoordt en foto's plaatst.
Lees meer:
De boekenkast van... Debbie (Hebban Crew) De boekenkast van... Aimee (Hebban Crew) De boekenkast van... Anouk (Hebban Crew) De boekenkast van... Martijn (Hebban Crew) De boekenkast van... Lindy (Hebban Crew) De boekenkast van... Onno
De boekenkast van... Merel De boekenkast van... Marieke
