Colum McCann (1965) debuteerde in 1994 met de verhalenbundel Vissen in de nachtzwarte rivier. Daarna volgden de romans Zanghonden, Het verre licht, de verhalenbundel Alles in dit land en de romans Danser, Zoli, Laat de aarde draaien en Trans-Atlantisch.

McCann behoort tot de generatie Ierse schrijvers die een nieuwe dimensie weet toe te voegen aan de rijke traditie van het Ierse verhalen vertellen, zoals James Joyce, Samuel Beckett en Flann O’Brien. Voor zijn veelgeprezen roman Laat de aarde draaien mocht hij respectievelijk de Booksellsers’ International Book of the Year, International impac Dublin Literary Award en de National Book Award in ontvangst nemen. Trans-Atlantisch werd genomineerd voor de Man Booker Prize.

In Apeirogon (2020) vertelt McCann op imposante wijze de onthutsende en waargebeurde verhalen van Bassam Aramin en Rami Elhanan, twee vaders die hun jonge dochter verloren in het Palestijns-Israëlische conflict: de een aan de ene, de ander aan de andere kant. Apeirogon stond op de longlist voor de Booker Prize 2020.

Tijdens zijn jeugd vatte Colum McCann de liefde op voor schrijven en literatuur. Zijn vader bracht vaak boeken voor hem mee en zette hem aan tot het lezen van proza en gedichten. Op tweeëntwintigjarige leeftijd nam McCann ontslag bij Irish Times waar hij als verslaggever werkte en vertrok uit Ierland naar de Verenigde Staten, waar hij verschillende banen aannam om in zijn levensonderhoud te kunnen voorzien. Na langdurige tussenstops in Ierland en Japan verhuisde hij terug naar de V.S., waar hij debuteerde met Fishing the sloe-black river (lVissen in de nachtzwarte rivier). McCann doet veel onderzoek voor zijn werk. Zo verbleef hij voor Het verre licht bijna een jaar bij de daklozen in de tunnels onder New York. Voor Danser reisde hij af naar Rusland. 
McCann woont en werkt in New York.