Thomas Verbogt en Frans Kusters leefden bijna een halve eeuw samen in de literatuur. Ze wisselden vele brieven over de grote en minder grote vraagstukken van literatuur, leven, verbeelding, collega-schrijvers en allerhande dagelijkse onderwerpen die niet aan hun literaire blik konden ontsnappen. De vriendschap werd ruw onderbroken door de dood. Als altijd kwam deze te vroeg en Verbogt besloot namens Kusters alsnog gehoor te geven aan een eerder plan hun levenslange gesprek vast te leggen in literaire vorm. Een boek over schrijven, over jongens die ouders werden maar toch jongens bleven. Een boek over de gesprekken die ze hadden, over hun afscheid, over wat er werd afgerond en niet meer afgerond kon worden.
In Het eerste licht boven de stad heeft Thomas Verbogt op een zuivere en ontroerende manier het wezen van vriendschap weten te vangen. De intense herinneringen aan Frans Kusters worden gevolgd door een persoonlijke keuze uit zijn verhalen.
In Het eerste licht boven de stad heeft Thomas Verbogt op een zuivere en ontroerende manier het wezen van vriendschap weten te vangen. De intense herinneringen aan Frans Kusters worden gevolgd door een persoonlijke keuze uit zijn verhalen.
