Wat een sterk debuut met een geheel eigen schrijfstijl

De dood van een hypochonder is het debuut van Mirjam Liesker en ik was aangenaam verrast over hoe zij haar verhaal met de lezer deelt. Ze weet met haar debuut een totaal eigen schrijfstijl met de lezer te delen. Waarom kon ik dit juist zo appriciëren?

Minne heeft een druk leven als alleenstaande moeder en kapster. Ondanks dat haar tweelingdochters niet meer thuis wonen, heeft ze hier wel de nodige zorgen over. Maar het drukst is ze momenteel met haar stiefvader die geen blad voor de mond neemt en zeker weet dat hij niet lang te leven meer heeft. Hij is een typische hypochonder en als blijkt dat hij keelkanker heeft is het leven voor zijn naasten niet makkelijk met een stiefvader en ex-man die geen enkele manier hulp wil hebben. Hoe houdt Minne alle ballen hoog en hoe kijkt ze naar haar leven die achter en voor haar ligt?

Liesker heeft met De dood van een hypochonder een roman geschreven met een tragische inslag. Ze weet heel goed het leven van Minne te beschrijven, maar ook die van haar relatie met haar stiefvader. Er waren momenten dat ik echt wel even nadacht over hoe het in het echte leven zou kunnen zijn. Zeker als ze het ziekenhuis bezoeken en ze haar eigen ziekte weer voor zich ziet met de behandelingen en alles eromheen. Je voelt de vele emoties door het boek en dat maakt dit debuut zo bijzonder.

De dood van een hypochonder heeft mij aangenaam verrast. Het geheel is goed uitgeschreven, maar ook met emotie. Het geheel las beeldend en dat maakt dat je meeleeft met de personages. Ik heb echt genoten van De dood van een hypochonder en voor een debuut is het een sterke start. Complimenten aan de auteur! Ik geef het 4 volle sterren.