Mooi verhaal, met rakende zinnen

Hila Blum was voor mij nog een onbekende auteur. Eerder schreef ze al Het bezoek, maar Hoe je van je dochter moet houden is voor mij de eerste kennismaking met Blum. Hoe zou ik deze literaire roman vinden en zou ik geraakt worden door de inhoud?

Het boek begint wanneer een vrouw in Groningen voor het huis van haar dochter Lea staat. Samen met haar man en twee dochters woont ze hier, terwijl haar moeder duizenden kilometers verder in Israël woont. Waarom staat deze vrouw bij haar dochter voor het huis, zonder dat ze aanbelt en het gezin bezoekt?

Hoe je van je dochter moet houden is een verhaal welke switcht tussen het heden en verleden. Feilloos weet Blum deze overgangen te delen met de lezer, waardoor de puurheid van het verhaal bij de lezer binnenkomt. Want een ding is zeker; de liefde van de moeder voor haar dochter zit tot elke vezel in haar lichaam.

Lea wordt in dit boek beschreven vanuit haar moeder. Vanaf de zwangerschap tot aan haar volwassen leeftijd. Lea is enig kind. Haar vader is een stuk ouder dan haar moeder, en wanneer hij overlijdt komt ze naar Israël. De moeder weet niet beter dan dat haar dochter op een lange reis is. Waarom zijn de twee zover van elkaar verwijderd, terwijl de liefde zo aanwezig is vanuit de moeder. Want Lea is haar eigen weg gaan volgen, zonder haar moeder hierin mee te nemen. Wat is hier de reden van? Hoe moet je als moeder van je dochter houden als blijkt dat ze een gezin is gestart duizenden kilometers bij je vandaan? Waarom heeft ze haar kleindochters nog nooit ontmoet?

Hoe je van je dochter moet houden kent een pure maar langzame schrijfstijl De auteur neemt de tijd om de lezer in het verhaal mee te nemen, Hierdoor leren we de moeder en dochter goed kennen, al blijven er nog genoeg vragen over bij de lezer. Dit maakt dit boek zo intrigerend. Het einde is verrassend, maar niet geheel bevredigend. Hier had ik wat meer dichtheid van het geheel verwacht. Nu blijft de lezer nog met vragen zitten, maar misschien was dit juist het doel van de auteur.

In het begin moest ik wennen aan de benadering van het verhaal en had ik enige twijfel of het boek mij echt zo weten te vermaken. Maar eenmaal in het verhaal was ik weg van deze twijfel. Het is zo’n puur verhaal. Als je als lezer de moeite neemt om mee te gaan in de traagheid van de schrijfstijl, zal zeker worden beloond met een goed verhaal. Juist dan komt het verhaal echt binnen. Blum heeft een prachtig verhaal geschreven over de relatie tussen moeder en dochter en hoe gebeurtenissen het leven tot andere keuzes kan brengen. Ik kijk uit naar meer boeken van deze auteur.