Gemengde gevoelens

Gemengde gevoelens

Wat begint als een onschuldige, weliswaar sterk sexueel getinte discussie tussen twee jonge tieners, ontwikkelt zich tot een steeds vreemdere vriendschap, waarin sprake is van een ziekelijke dominantie van Vikki, een meisje met een enigszins misvormd gezicht en misschien daarom lijdend aan een minderwaardigheidsgevoel, en de knappere en slimmere vertelster.
In korte hoofdstukken wordt in eenvoudige authentiek lijkende 90er jaren spreektaal de relatie tussen de meisjes steeds benauwender.
De vertelster lijkt zich keer op keer te willen onttrekken aan de aan slavernij grenzende onderdanigheid, maar Vikki slaagt erin haar voortdurend naar haar pijpen te laten dansen en heeft haar volledig in haar macht.
In de loop van het verhaal gaat een derde meisje, Margje, intelligent en rechtschapen, van gegoede komaf, een rol spelen. Zij dreigt een concurrente van Vikki te worden wat betreft haar vriendschap met de vertelster.
Op de achtergrond spelen de ouders van de ik-figuur een machteloze rol, waarbij ze er niet in slagen hun dochter los te wrikken van de invloed van haar vriendin. Vikki zelf heeft thuis te kampen met een alleenstaande, verslaafde moeder, die zich ook bezighoudt met mystieke zaken.
De hoofdstukken worden afgewisseld met korte, steeds meer onthullende details uit een autopsierapport van een blijkbaar in het water omgekomen slachtoffer.
Een deel van de spanning in het boek wordt veroorzaakt door de vraag van wie het verdronken lichaam uiteindelijk zal blijken te zijn.

De meeste gebeurtenissen rond de meisjes draaien om succes en falen wat betreft erotisch contact met jongens, niet verwonderlijk op die leeftijd, maar wel erg expliciet onder woorden gebracht.
De navrante afloop wekt geen verbazing, wel echter de wat overbodige toevoeging van de situatie enige tijd na de eigenlijk climax.

Gemengde gevoelens overheersen na lezing.
Het boek kent wel een zekere spanning, die helaas halverwege het boek langzaam afneemt omdat de ware toedracht steeds duidelijker wordt.
De schrijfster, Laura van der Haar, toont aan dat zij een vaardige pen hanteert bij het beschrijven van een bijzondere relatie tussen bijzondere vriendinnen, maar het slot is niet erg overtuigend.