Boeiend, spannend en met vaart!

Voor de leesclub van Hebban mocht ik het boek Verdwenen van Ingrid Oonincx lezen.
Ik had hiervoor al twee andere titels van deze auteur gelezen en die waren me goed bevallen, qua verhaal en schrijfstijl. Oonincx heeft ook in Verdwenen weer een zeer prettige schrijfstijl; beeldend, bondig, je ziet het echt voor je.

De achterflap vertelt het volgende:
Als kind van een bewust ongehuwde moeder heeft onderzoeksjournalist Simone haar vader nooit gekend. Totdat haar stervende moeder haar een naam en foto geeft. Simone ontdekt dat haar vader aan boord was van een vrachtschip dat schipbreuk leed in de Atlantische Oceaan. Ze besluit een artikel te schrijven over dit dodelijk ongeluk. Stap voor stap ontrafelt ze de gruwelijke waarheid achter haar vaders verleden...

Het boek kent twee verhaallijnen. De schipbreuk van de Deo Volente in 1987 en het onderzoek vanuit Simone in 2001.

De proloog start met de schipbreuk van het vrachtschip de Deo Volente in 1987. Deze proloog is kort maar heftig en trekt je gelijk het verhaal in. In 2001 maak je kennis met Simone die dus op onderzoek uitgaat naar het verhaal achter de schipbreuk van de Deo Volente. Als snel blijkt dat er meer lijkt te spelen dan zomaar een ongeluk en dat er mensen zijn die niet willen dat Simone op onderzoek uit gaat. Door haar bedrevenheid als journaliste en de sterke wens om meer over haar vaders leven te weten komen steekt Simone haar hand in een wespennest. Het wordt echt gevaarlijk maar Simone is niet van plan het onderzoek te stoppen.

Beide verhaallijnen wisselen elkaar af en vullen elkaar aan. Ze hebben een sterke opbouw en brengen vaart in het boek. Ik vroeg me als lezer in beide verhaallijnen af hoe het nu zat. Je blijft van het begin tot het eind nieuwsgierig naar het vervolg. De spanning wordt opgebouwd, er volgt een wending en dan een verassende ontknoping en epiloog.

Ik heb genoten van het boek en vind het zeker een aanrader. Ik geef het boek dik 4 sterren.