Prachtig boek, hemels meeslepend

Hoofdpersoon Teresa groeit op in Turijn, maar gaat iedere zomer met haar vader naar een vervallen boerderij in het zuiden van Italië. Daar ontmoet ze in haar tienerjaren een groepje buurjongens. Op één van hen, Bern, wordt ze verliefd en ze krijgen een relatie, die niet als zodanig benoemd wordt. De ouders van één van de jongens is een charismatisch persoon, die erg religieus is. Dat, en de omgeving in Zuid-Italië, tekent de ontwikkeling van de jongens en Teresa. Er volgen ontwikkelingen met een ander meisje en het groepje jongeren wordt heel fanatiek, maar dan vooral op het gebied van milieu-activisme. Als ze volwassen worden, veranderen hun levens ook hun omgeving. Door moderne technieken en gerelateerde insectensterfte en door bijvoorbeeld de massale sterfte van de olijfbomen in Puglia, waar het boek speelt, verandert het bestaan op de boerderij.
Ik vond het spannend en zo mooi geschreven, dat ik het twee keer gelezen heb. De tegenstellingen tussen het rijke Noorden en het lege, armoedige Zuid- Italië worden zo duidelijk in een verhaal. Giordano laat zijn visie op milieuproblematiek en milieu-activisme doorschemeren en dat spreekt me ook aan. Ik vond het niet moraliserend, het stemt juist tot nadenken. Wat is de beste manier om met die sterfte van olijfbomen om te gaan, bijvoorbeeld? Ik raakte daarin geïnteresseerd en heb er dingen over opgezocht. Het is ook prachtig en meeslepend, emotioneel raakte ik betrokken bij de hoofdpersonen. Giordano's mooiste boek, wat mij betreft. En geen makkelijk boek misschien voor sommigen, maar wel een aanrader als je bereid bent om je in te leven in een stukje Europa dat toch ook als een ander werelddeel voelt. Alleen het einde, dat op IJsland speelt, is nogal bizar.