De schrijfstijl is niets voor mij

Ik heb al eerder een boek van Suzanne Koster gelezen: Zwarte lieveling. Dat boek heb ik niet uitgelezen vanwege het feit dat de schrijfstijl van de auteur niets voor mij was. Nu was het dan ook niet mijn slimste zet om dit boek te kopen, maar het klonk gewoon interessant.

Laten we beginnen bij het verhaal. Dit boek gaat over een meisje met een psychose, wat natuurlijk wel heftig is aangezien ik zelf in een psychose heb gezeten. Ik zag zeker dingen van mezelf terug in het hoofdpersonage en op het einde was het ook gewoon echt een boek dat ik in die periode van mijn leven had beschreven als hoopvol.

Helaas kreeg ik dat gevoel pas op het einde. Het is natuurlijk een heel aangrijpend verhaal, maar alsnog vond ik soms dat het een beetje saai werd. Ik had het gevoel dat het in herhaling viel en ik wilde gewoon dat er of net wat meer gebeurde, of we sneller richting het einde konden gaan.

En ja, dan iets dat ik eigenlijk wel had moeten verwachten. De schrijfstijl stond me niet bepaald aan. Het las onaangenaam en maakte het lezen van dit boek moeilijker. Ik denk dat als de schrijfstijl me beter meezat, ik dit boek makkelijk 3 sterren had kunnen geven. Nu houd ik het bij 1.5/5. Ik frustreerde me meer dan te genieten van het lezen.

Liefs,
Alissa