Vernuft!

Tot nog toe de beste die ik las van Musso. Er zit vaart in dit boek omdat de dreiging die zich naar het hoofdpersonage richt en naar de twee belangrijkste personages daarnaast snel dreigt bewaarheid te worden, nl. de dag zelf of uiterlijk na het betreffende weekend.
Het ik-personage is meestal Thomas, maar het is wel fijn om een ander ik-personage eens aan het woord te lezen, als het om een belangrijke periode/thema gaat uit zijn of haar leven.
De scènes volgen snel na elkaar en verschillende hoofdstukken hebben een behoorlijke cliffhanger waardoor het steeds later werd dan ik van plan was te lezen.
Op het verkeerde been gezet worden, is een kolfje naar mijn hand. En dat deed Musso goed in dit boek. Al waren er ook dingen waarvan ik het wel 'doorhad'.
Er staat wel een foutje over 'geen smsjes beantwoorden' ... in 1992? En de achterflap vond ik verwarrend. Het gaat over Thomas, Maxime en Fanny. Op de flap staat Manon ipv Fanny. Foutje van de vertaler?
Ik heb ervan genoten in elk geval en ga nog meer van Musso lezen.