Waan je in Argentinië!

Het is tijd voor het verhaal van het zesde kistje! Na avonturen in onder andere Cuba, Frankrijk en Griekenland brengt het verhaal van Rose en Valentina ons naar Argentinië. De Argentijnse Dochter is een mooi verhaal, maar vond ik persoonlijk niet het beste deel uit de serie. Ik heb dit boek dan ook 3,5 ster gegeven.

Rose vindt in haar kistje een stukje zijde en een houten figuurtje van een paard, aanwijzingen die werden achtergelaten door de biologische familie van haar oma. De aanwijzingen brengen haar naar Argentinië, waar ze een compleet landgoed geërfd blijkt te hebben. Rose vertrekt naar het voor haar onbekende land, waar haar overgrootmoeder een bewogen geschiedenis heeft meegemaakt…
Valentina is gek op polo, paardrijden, het landgoed van haar ouders en stalknecht Felipe. Helaas lijkt er geen toekomst voor hem samen mogelijk, hoewel de daadkrachtige, slimme Valentina dat graag anders zou zien. Is ware liefde het niet waard om voor te vechten?

Ook dit deel van de serie kent weer twee verhaallijnen: een in het heden en een in het verleden. Ik vond persoonlijk de verhaallijn vanuit het verleden het mooist. De lezer krijgt hierin een inkijkje in de jeugd van Valentina, ziet hoe zij opgroeit en uiteindelijk volwassen wordt. Valentina is een sterke en dappere vrouw die strijdt voor waar ze in gelooft. Zodra haar vader overlijdt, heeft ze het niet makkelijk, maar ze blijft vechten en zoeken naar manieren om haar leven vorm te geven zoals haar vader dat gewild zou hebben. Valentina’s verhaal is zowel tragisch als hoopvol. Het is knap hoe een jonge vrouw, vooral in de tijd waarin zij leefde, zoveel daad- en strijdkracht toonde. Zowel Valentina’s karakter als verhaallijn spraken mij enorm aan.

De verhaallijn van Rose in het heden vond ik echter wat minder. Rose’ personage komt niet echt tot leven, ze lijkt weinig diepgang te hebben. Ze rouwt om het verlies van haar moeder en oma en is zoekende naar waar ze nu thuishoort, maar dat is eigenlijk wel wat haar hele verhaallijn omvat. Haar werk, vorige relaties, sociale contacten naast vriendin Jessica: hoewel het niet echt belangrijk voor het verhaal is, komt het niet naar voren en zorgt dit ervoor dat Rose wat vlak blijft. Haar verhaallijn en romance zijn vrij voorspelbaar en kennen weinig tot geen verrassende elementen. Er is ook niet echt sprake van een zoektocht naar het verhaal van haar overgrootmoeder, wat ik ook jammer vond. Het lijkt wel of het verhaal van Rose om dat van Valentina heen gebouwd is. Dit vond ik in eerdere delen meer in balans.

De schrijfstijl van De Argentijnse Dochter is zoals we van Soraya Lane gewend zijn: beeldend, toegankelijk, meeslepend en vlot. Je vliegt door de hoofdstukken heen en waant je in Argentinië door de prachtige beschrijvingen van het landgoed en de verdere omgeving. De liefde voor paarden(sport) komt duidelijk naar voren in dit verhaal, iets wat ik een leuke touch vond.

Kortom: De Argentijnse Dochter is een mooi verhaal, maar niet het beste deel uit de serie. Hoewel het verhaal van de daadkrachtige, stoere Valentina indruk op mij maakte, bleef de ontwikkeling en diepgang rondom Rose wat vlak. Door de beeldende beschrijvingen waande ik mij wel echt even in Argentinië en de meeslepende schrijfstijl maakt dat het verhaal lekker wegleest. Benieuwd wat er in de laatste twee boeken van deze serie gaat gebeuren!