Ultieme 'friends-to-lovers'

Mijn eerste boek van Emily Henry! Ik had ‘People we meet on Vacation’ al vaker voorbij zien komen op sociale media en de zomerse cover en vrolijke flaptekst maakten mij nieuwsgierig naar de inhoud. ‘People we meet on Vacation’ is een luchtige, zomerse read en heb ik beoordeeld met drie sterren.

Polly en Alex zijn al vrienden vanaf het moment dat ze een rondtrip samen naar huis maakten vanaf de universiteit. Hoewel ze veel van elkaar verschillen (Polly is creatief, avontuurlijk en extrovert, terwijl Alex stabiel, hardwerkend, sportief en volgzamer is) hebben ze een goede klik en besluiten ze vanaf dat moment ieder jaar samen op vakantie te gaan. In het boek volgen we tien zomers waarin de vrienden samen op vakantie gaan, waarna er iets gebeurd waardoor ze elkaar een tijdlang niet meer spreken. Tot Polly besluit weer contact met Alex op te nemen en ze hem ervan weet te overtuigen nog één keer samen op vakantie te gaan…

Dit boek bevat de ultieme ‘friends-to-lovers’-trope. Vanaf het allereerste moment is de chemie tussen Alex en Poppy niet te ontkennen en gedurende de zomers en hun mooie avonturen samen, wordt de aantrekkingskracht tussen hen steeds heftiger. Hoewel de langzame opbouw van het verhaal mooi is en diepgang geeft bij de personages, vond ik het soms wel wat saai en langdradig aanvoelen. De zomers begonnen na een tijdje allemaal in elkaar over te lopen, omdat er tijdens de reizen geen significante dingen gebeurden. Hierdoor moest ik af en toe even heen en weer bladeren om te zien of ik in het heden of het verleden aan het lezen was. Kortom: voldoende diepgang in de band tussen Poppy en Alex, maar te weinig afwisseling binnen de reizen die zij maakten.

De schrijfstijl van het boek ervaarde ik als vlot en toegankelijk, hoewel ik soms wel een beetje humor en vaart miste. People me meet on Vacation is een echte slow read, heerlijk voor aan het zwembad met een cocktail in de hand, maar minder geschikt als je zoekt naar avontuur of extreme romantiek.

Poppy worstelt met bepaalde problemen uit haar jeugd, wat zich uit in haar avontuurlijke baan en behoefte tot reizen. Alex is stabiel en rustig, hoewel hij ook bepaalde problemen kent vanuit zijn thuissituatie die hem gevormd hebben tot de man die hij geworden is. De achtergrond van de personages zorgt voor meer diepgang, hoewel het wel even duurde voordat ik gewend was aan hen. Ik vond sommige eigenschappen van Poppy wat tegenstrijdig aanvoelen, maar misschien dat dat aan mij lag. Door het boek heen leer je Poppy en Alex echter steeds beter kennen en voelde ik steeds meer een band met hen.

De chemie tussen Poppy en Alex sleept zich een gehele tijd voort en wordt dan in een mooie, maar niet erg spectaculaire scene uitgesproken. Hoewel ik het einde van het boek erg mooi vond, had ik een iets bijzonderder einde wel gewaardeerd. Nu voelde het toch wat als een anti-climax.

Het boek beschrijft alle reizen van Alex en Poppy in zowel binnen-als buitenland. Als je het leuk vind om te reizen, denk ik dat je best wat leuke tips en bezienswaardigheden uit dit boek op kunt pikken!

Kortom: ‘People we meet on vacation’ is een fijne slow-read over twee vrienden die voor elkaar gemaakt zijn, maar dit nog niet weten. Doordat de personages jarenlang gevolgd worden, leer je hen goed kennen en ga je hen steeds meer waarderen. De reizen die ze maken zijn mooi, maar voor de lezers lijken ze te veel op elkaar. Houd je van de ‘friends-to-lovers’-trope of wil je de zomer graag nog even vasthouden, dan is dit boek zeker een aanrader.