Ik vond het verhaal weinig geloofwaardig

bovendien zaten er een aantal storende zinnen in het boek, waar ik bijna van van mijn stoel viel.,Begraven Beenderen is Kathy Reichs' achtste thriller. Forensisch antropologe Temperance Brennan - een soort alterego van Reichs - krijgt te maken met een moordzaak die haar veel verder brengt dan het mortuarium. Er duikt een foto op waarop mysterieuze menselijke botten te zien zijn. Temperance reist, in gezelschap van knipperlichtvriendje rechercheur Ryan, naar Israel om de waarheid omtrent de botten te achterhalen. Het ondenkbare wordt geopperd: kunnen dit de botten van Jezus zijn?
Met enkele verwijzingen naar de Da Vinci Code als vliegtuiglectuur benadrukt Reichs haar poging om mee te gaan in de hype. Want als lezer krijg je nogal een gegeven voorgelegd. Jezus is niet aan het kruis gestorven, hij heeft nog jaren en jaren in ballingschap doorgeleefd, waarna hij tenslotte, net als gewone stervelingen, aan ouderdom is bezweken. Op het rotsplatau Masada ligt hij met zijn naasten in een familiegraf.
Eerlijk gezegd weet ik nu nog niet wiens botten het zijn. Ik vond het verhaal weinig geloofwaardig, bovendien zaten er een aantal storende zinnen in het boek, waar ik bijna van van mijn stoel viel. Nummer één: 'Zijn stem was zo gespannen dat je er de Queen Mary mee had kunnen aanleggen' (..) Nummer twee: 'Ryans lichaam bestaat uit pezige, lange ledematen. Na een poosje voelde ik er een langer worden' (..)
Deze gewoonweg belachelijke zinnen gaven nog enigszins humor aan het verder taaie Begraven Beenderen. Het spreekt voor zich dat ik de zeven voorgangers niet ga lezen.