Een geheel eigen stem

goede structuur, ontspannen verteltrant. En een spanningsboog, van de eerste tot en met de laatste pagina. ,Na De rozenmoorden en De schaduwmoorden komen Christiane Mühlfeld en Jutta Siekmann (tesamen Anna Kalman) nu met De godenmoorden. Opnieuw is er een hoofdrol weggelegd voor de uit München afkomstige detective Malina Maltzan. In De godenmoorden is het met name Maltzan's collega Simon Graf die het zwaar te verduren heeft. Door een vermissing van een jong meisje wordt Simon teruggevoerd naar de verdwijning van zijn eigen zusje Valerie, achttien jaar eerder. Is er een verband tussen beide vermissingen, en zo ja, kan het nieuwe meisje, Tati, nog gered worden?

Het boek begint vanuit het perspectief van Valerie, 18 jaar eerder. Helemaal bij de tijd, met 'Top Gun' en 'Knight Rider'. Dan, als je weet dat het slecht met het meisje gaat aflopen, kom je in het heden, bij Valerie's broer Simon. Simon wordt geplaagd door schuldgevoelens; hij was het immers die op Valerie had moeten passen. Dan wordt hij keihard geconfronteerd met dit pijnlijke verleden, als een jong meisje zijn hulp inroept en vervolgens verdwijnt. Voor Simon is het alsof Valerie opnieuw verdwijnt. Samen met Malina maakt hij jacht op de dader.

Het tot de verbeelding sprekende reinheids-motief van de ontvoerder roept sterke associaties op met een andere 'Eighties' hit: 'Jeannie' van de Duitse zanger Falco ( 'Es ist kalt, wir müssen weg von hier, komm! Dein Lippenstift ist verwischt. Du hast ihn gekauft und ich habe es gesehen. Zuviel Rot auf deinen Lippen.') Tijdens het lezen van de stukken van Valerie en Tati zie je de videoclip gewoon voor je. Misschien niet verwonderlijk wanneer je bedenkt dat de schrijfsters Duitse zijn en de jaren tachtig bewust hebben meegemaakt ... Daarnaast proef je nog andere invloeden in De godenmoorden. Een snufje Wallander hier en daar (nog eens bevestigd doordat deze zelfs genoemd wordt in het boek), een ietsiepietsie Karin Alvtegen. Maar vooral Anna Kalman. Een geheel eigen stem (tweestemmig), goede structuur, ontspannen verteltrant. En een spanningsboog, van de eerste tot en met de laatste pagina.