Lezersrecensie
Altijd Rosalind
‘Het duistere meer’ is het eerste deel van een trilogie geschreven door Sarah Bailey en uitgegeven door Uitgeverij Marmer.
De cover is heel intrigerend: de kleuren roepen een broeierige sfeer op en lijken on-weer aan te kondigen. Bijzonder is dat het woord ‘duister’ in witte letters in reliëf op de cover is aangebracht.
Smithson kreunt onder de hitte van de Australische zomer. Kerstmis is niet meer veraf. En dan wordt Rosalind Ryan dood teruggevonden. Vermoord!
Met dit boek doet Gemma haar intrede als spiksplinternieuwe rechercheur in thrillerwereld.
Gemma Woodstock en haar partner Felix worden op de zaak gezet. Maar … Gemma en Rosalind delen een verleden. Dat verleden geeft heel langzaam haar geheimen prijs. Ondertussen worstelt Gemma met haar eigen demonen en raakt haar privéleven steeds meer verbonden met de moordzaak.
Wat is dat toch met Gemma en Rosalind? Wat heeft ze toch gedaan in het verleden? Haalt het verleden haar nu in?
Het verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van Gemma en is opgebouwd uit korte hoofdstukken: dag- en uuraanduiding gaan telkens een nieuw hoofdstuk vooraf. Het verhaal speelt in het heden met af en toe een sprong terug in de tijd, maar tijdens het lezen lijkt het wel alsof de tijd tot stilstand is gekomen onder de loden zon.
De plot verrast niet maar wordt goed onderbouwd. Net zoals er geen ontsnappen mogelijk lijkt aan de voortdurende hitte, zo ontkomt de lezer evenmin aan de vele beschrijvingen van de omgeving, de familiebanden, het reilen en zeilen in de gemeenschap van Smithson en die nemen voortdurend de vaart uit het verhaal.
Nee, dit is geenszins een spannend boek: oké, de cover vermeldt dat ‘Het duistere meer’ een thriller is, maar op geen enkel moment zit je op het puntje van je stoel, nergens word je op het verkeerde been gezet, alles is voorspelbaar. Het enige ‘duistere’ aan dit boek is dat met regelmaat het woord ‘duister’ op de bladzijden verschijnt. Dus … als lezer word je behoorlijk misleid door de cover!
Wel wordt het hoofdpersonage dermate grondig gefileerd en geanalyseerd dat je er op de duur genoeg van hebt. Teveel personages maken hun opwachting en achteraf kan je je afvragen of zij echt wel een plaats moesten krijgen in het verhaal.
Is dit verhaal origineel? Nee! Het is er één van twaalf in een dozijn al gebiedt de eerlijkheid te vermelden dat er in het boek wel regelmatig mooie zinnen voorkomen.
Met dit boek is een nieuwe inspecteur opgestaan. Hopelijk kan ze in deel twee uitgroeien tot een rechercheur die naam waardig en kiest de auteur voor het verhaal en niet het aantal bladzijden.
3 sterren
De cover is heel intrigerend: de kleuren roepen een broeierige sfeer op en lijken on-weer aan te kondigen. Bijzonder is dat het woord ‘duister’ in witte letters in reliëf op de cover is aangebracht.
Smithson kreunt onder de hitte van de Australische zomer. Kerstmis is niet meer veraf. En dan wordt Rosalind Ryan dood teruggevonden. Vermoord!
Met dit boek doet Gemma haar intrede als spiksplinternieuwe rechercheur in thrillerwereld.
Gemma Woodstock en haar partner Felix worden op de zaak gezet. Maar … Gemma en Rosalind delen een verleden. Dat verleden geeft heel langzaam haar geheimen prijs. Ondertussen worstelt Gemma met haar eigen demonen en raakt haar privéleven steeds meer verbonden met de moordzaak.
Wat is dat toch met Gemma en Rosalind? Wat heeft ze toch gedaan in het verleden? Haalt het verleden haar nu in?
Het verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van Gemma en is opgebouwd uit korte hoofdstukken: dag- en uuraanduiding gaan telkens een nieuw hoofdstuk vooraf. Het verhaal speelt in het heden met af en toe een sprong terug in de tijd, maar tijdens het lezen lijkt het wel alsof de tijd tot stilstand is gekomen onder de loden zon.
De plot verrast niet maar wordt goed onderbouwd. Net zoals er geen ontsnappen mogelijk lijkt aan de voortdurende hitte, zo ontkomt de lezer evenmin aan de vele beschrijvingen van de omgeving, de familiebanden, het reilen en zeilen in de gemeenschap van Smithson en die nemen voortdurend de vaart uit het verhaal.
Nee, dit is geenszins een spannend boek: oké, de cover vermeldt dat ‘Het duistere meer’ een thriller is, maar op geen enkel moment zit je op het puntje van je stoel, nergens word je op het verkeerde been gezet, alles is voorspelbaar. Het enige ‘duistere’ aan dit boek is dat met regelmaat het woord ‘duister’ op de bladzijden verschijnt. Dus … als lezer word je behoorlijk misleid door de cover!
Wel wordt het hoofdpersonage dermate grondig gefileerd en geanalyseerd dat je er op de duur genoeg van hebt. Teveel personages maken hun opwachting en achteraf kan je je afvragen of zij echt wel een plaats moesten krijgen in het verhaal.
Is dit verhaal origineel? Nee! Het is er één van twaalf in een dozijn al gebiedt de eerlijkheid te vermelden dat er in het boek wel regelmatig mooie zinnen voorkomen.
Met dit boek is een nieuwe inspecteur opgestaan. Hopelijk kan ze in deel twee uitgroeien tot een rechercheur die naam waardig en kiest de auteur voor het verhaal en niet het aantal bladzijden.
3 sterren
1
Reageer op deze recensie
