Team oma!

Het tweede boek dat ik las van Iris Visser gaat over de perikelen van twee tegenpolen: de nuchtere Noud die een dating app lanceert waarbij algoritmes voorspellen wie bij je past, en de dromerige Lotte die een koffietentje runt waar singles elkaar kunnen ontmoeten. Vroeger op school hadden ze een hekel aan elkaar, en de schok is dan ook groot als de app van Noud ze bestempelt als de perfecte match. Ze besluiten voor de media te doen alsof ze inderdaad vallen voor elkaar (Noud belooft het koffiezaakje van Lotte dan te promoten), en na een tijdje maken ze dan wel bekend dat het toch niet tussen hen werkte. Ze zijn tenslotte ook zo verschillend, dat heeft geen schijn van kans. Of toch wel?

Het leuke van dit boek vond ik wederom dat er veel humor in zit. De oma van Noud noemt haar kleinkind Madelief “Madeloeder”, en ik moest zo lachen toen ze Noud een oetlul noemde…. Noud wordt beetje bij beetje steeds menselijker in het verhaal, je leert hem beter kennen en begrijpt dan ook waarom hij zo ontzettend nuchter is. Ook Lotte heeft het nodige meegemaakt en beetje bij beetje ontdek je waarom ze haar studie niet heeft afgemaakt en zo rotsvast in romantiek en de liefde geloofd. Iris is opgegroeid op Vlieland, en ik vond het leuk dat dit eiland ook even terug komt in het verhaal. Ieder hoofdstuk start met een quote, bij Lotte’s hoofdstukken is dit een uitspraak uit een romantische film en bij Noud een wetenschappelijke quote, leuk gevonden. Ik zou wel graag nog een foto willen zien van de zelfgehaakte schildpad van huisgenootje Leonie ;). Oh ja had ik al gezegd dat ik team oma ben?

Een van de leukste uitspraken:
“Eigenlijk is het leven een bitterbal. Je moet continu vooruitdenken. Voordat je een hap neemt vaststellen wat je moet doen om te voorkomen dat je je tong verbrandt.”