Lezersrecensie
Humoristisch, nostalgisch, hartverwarmend en hartverscheurend
Ik vond alle boeken die ik heb gelezen van Fredrik Backman erg goed, maar deze…. Wat een goed verhaal zeg! Hoe kan een boek zo hartverscheurend, hartverwarmend en tegelijkertijd zo humoristisch zijn?
Het verhaal in het kort:
Louisa is net 18 geworden en vindt dat een goed moment om haar pleeggezin te verlaten en een bezoek te brengen aan een schilderij wat ze altijd al heeft willen zien. Dit lijkt een schilderij van de zee maar Louisa weet dat er een kleine afbeelding van drie jongens op een pier te zien is. Wanneer ze een bijzondere ontmoeting heeft met een man in het steegje achter de kerk waar het schilderij tentoon gesteld wordt, is dit het begin van een avontuur dat haar leven zal veranderen. De man is namelijk geen zwerver zoals ze dacht, maar blijkt de schilder te zijn. Ze zal beetje bij beetje steeds meer te weten komen over de bijzondere vriendschap tussen de jongens op het schilderij, en hoe hun jeugd allesbepalend was voor de rest van hun leven.
Het verhaal heeft zoveel nostalgie, en de vriendschap tussen de vier vrienden is prachtig beschreven. Het zijn vier totaal verschillende personages die allemaal één ding gemeen hebben: ze hebben geen gemakkelijke jeugd gehad. Ik heb genoten van de dynamiek tussen Ted en Louisa, twee personages die je al snel in je hart sluit. Het verhaal heeft ook een vleugje mysterie waardoor je blijft lezen en wilt weten wat er nu precies aan het eind van die zomer gebeurd is. Fredrik Backman staat bekend om de mooie uitspraken die in het boek verweven zijn, en ik bleef maar zinnen highlighten op mijn ereader. De eerste alinea zegt al genoeg:
Louisa is een tiener, de beste soort mens.
Het bewijs hiervoor is heel simpel: kleine kinderen denken dat tieners de beste mensen zijn, en tieners denken dat tieners de beste mensen zijn. De enigen die niet denken dat tieners de beste mensen zijn, zijn volwassenen. Dat komt natuurlijk doordat volwassenen de slechtste soort mensen zijn.
Dit kon wel eens mijn favoriete boek van 2025 zijn…. Ik hoop dat het snel in het Nederlands vertaald zal worden!
Het verhaal in het kort:
Louisa is net 18 geworden en vindt dat een goed moment om haar pleeggezin te verlaten en een bezoek te brengen aan een schilderij wat ze altijd al heeft willen zien. Dit lijkt een schilderij van de zee maar Louisa weet dat er een kleine afbeelding van drie jongens op een pier te zien is. Wanneer ze een bijzondere ontmoeting heeft met een man in het steegje achter de kerk waar het schilderij tentoon gesteld wordt, is dit het begin van een avontuur dat haar leven zal veranderen. De man is namelijk geen zwerver zoals ze dacht, maar blijkt de schilder te zijn. Ze zal beetje bij beetje steeds meer te weten komen over de bijzondere vriendschap tussen de jongens op het schilderij, en hoe hun jeugd allesbepalend was voor de rest van hun leven.
Het verhaal heeft zoveel nostalgie, en de vriendschap tussen de vier vrienden is prachtig beschreven. Het zijn vier totaal verschillende personages die allemaal één ding gemeen hebben: ze hebben geen gemakkelijke jeugd gehad. Ik heb genoten van de dynamiek tussen Ted en Louisa, twee personages die je al snel in je hart sluit. Het verhaal heeft ook een vleugje mysterie waardoor je blijft lezen en wilt weten wat er nu precies aan het eind van die zomer gebeurd is. Fredrik Backman staat bekend om de mooie uitspraken die in het boek verweven zijn, en ik bleef maar zinnen highlighten op mijn ereader. De eerste alinea zegt al genoeg:
Louisa is een tiener, de beste soort mens.
Het bewijs hiervoor is heel simpel: kleine kinderen denken dat tieners de beste mensen zijn, en tieners denken dat tieners de beste mensen zijn. De enigen die niet denken dat tieners de beste mensen zijn, zijn volwassenen. Dat komt natuurlijk doordat volwassenen de slechtste soort mensen zijn.
Dit kon wel eens mijn favoriete boek van 2025 zijn…. Ik hoop dat het snel in het Nederlands vertaald zal worden!
1
Reageer op deze recensie
