Lezersrecensie
De perfecte cozy crime
Ik keek al zo lang uit naar dit boek, en moest me werkelijk bedwingen om niet alvast de Engelse versie te gaan lezen (zelfbeheersing is een deugd, zeggen ze…). Gelukkig is de Nederlandse editie er nu eindelijk — en wát was dit het wachten waard!
Een samenvatting: Vera runt een charmant Chinees theehuisje, maar in haar hart is ze natuurlijk detective — tenminste, dat vindt ze zelf. (en geef haar eens ongelijk: in het eerste boek loste ze gewoon een moord op!) Wanneer de jonge Millie haar vertelt dat een jongen onder verdachte omstandigheden is overleden, twijfelt Vera geen seconde. Ze verzamelt haar verdachten, zet thee, serveert eten waar Michelin-sterren van zouden blozen, en begint te graven. Al snel blijkt dat al haar verdachten meer geheimen hebben dan iemand ooit had gedacht…
Heb je het eerste boek over Vera nog niet gelezen? Zet dat dan nu meteen bovenaan je tbr. Serieus. Deel twee is misschien nog wel beter: het zit niet alleen vol humor, maar durft ook zwaardere thema’s aan te pakken, zoals mensenhandel en oplichting. Dat klinkt als een rare mix — maar op de een of andere magische manier werkt het perfect.
Vera is zo’n personage dat je direct wilt adopteren als oma. Wat ze bedenkt, gebeurt gewoon. Punt. De rest van de personages is een bont gezelschap van eenzame mensen met de nodige bagage — maar met Vera aan het roer komt iedereen uiteindelijk weer een beetje op adem (al dan niet vrijwillig). Haar kring van “verdachten” groeit uit tot een geïmproviseerde familie, en ik hoop vurig dat er een volgend deel zal komen dat zich dan in Frankrijk afspeelt. Of de Fransen klaar zijn voor Vera? Dat is een heel andere vraag…
En nu maar hopen dat iemand dit snel verfilmt — ik zit al met popcorn klaar.
Een samenvatting: Vera runt een charmant Chinees theehuisje, maar in haar hart is ze natuurlijk detective — tenminste, dat vindt ze zelf. (en geef haar eens ongelijk: in het eerste boek loste ze gewoon een moord op!) Wanneer de jonge Millie haar vertelt dat een jongen onder verdachte omstandigheden is overleden, twijfelt Vera geen seconde. Ze verzamelt haar verdachten, zet thee, serveert eten waar Michelin-sterren van zouden blozen, en begint te graven. Al snel blijkt dat al haar verdachten meer geheimen hebben dan iemand ooit had gedacht…
Heb je het eerste boek over Vera nog niet gelezen? Zet dat dan nu meteen bovenaan je tbr. Serieus. Deel twee is misschien nog wel beter: het zit niet alleen vol humor, maar durft ook zwaardere thema’s aan te pakken, zoals mensenhandel en oplichting. Dat klinkt als een rare mix — maar op de een of andere magische manier werkt het perfect.
Vera is zo’n personage dat je direct wilt adopteren als oma. Wat ze bedenkt, gebeurt gewoon. Punt. De rest van de personages is een bont gezelschap van eenzame mensen met de nodige bagage — maar met Vera aan het roer komt iedereen uiteindelijk weer een beetje op adem (al dan niet vrijwillig). Haar kring van “verdachten” groeit uit tot een geïmproviseerde familie, en ik hoop vurig dat er een volgend deel zal komen dat zich dan in Frankrijk afspeelt. Of de Fransen klaar zijn voor Vera? Dat is een heel andere vraag…
En nu maar hopen dat iemand dit snel verfilmt — ik zit al met popcorn klaar.
2
Reageer op deze recensie
