Veteranen in veranderend Portugal

Tien jaar na hun terugkeer uit de oorlog in Mozambique, komen vijf veteranen elkaar weer tegen tijdens de reünie van hun bataljon in Lissabon. In eerste instantie worden ze alleen aangeduid met hun functie: de soldaat, de luitenant-kolonel, de verbindingsofficier, de vaandrig en de kapitein. Later in het boek worden hun namen genoemd.

De eerste vier veteranen doen door elkaar sprekend hun verhaal, het is niet altijd gelijk duidelijk wie er aan het woord is. Het geheel klinkt een beetje als een gesprek in een café, waar iemand een verhaal vertelt en anderen daar doorheen praten. De kapitein is wel aanwezig, maar neemt niet deel aan het gesprek. Het wordt een liederlijke avond, met veel drank en later in het gezelschap van een aantal prostituees.

De verhalen worden in drie delen verteld: voor de revolutie, tijdens de revolutie en na de revolutie (de Anjerrevolutie van 1974). Hoe ze, weer terug in Portugal, thuis kwamen en moeite hadden om zich aan het gewone leven aan te passen. Waar ze stonden tijdens de revolutie, voor of tegen de veranderingen in 1974. En hoe uiteindelijk, na de revolutie, veel dingen toch nauwelijks veranderd zijn.

De lange zinnen geven nauwelijk ruimte om even te pauzeren, het verhaal golft en vloeit voort als een snel stomende rivier, waardoor het boek niet makkelijk weg te leggen is. De omstandigheden en politieke voorkeur van de vier veteranen zijn heel verschillend, waardoor het verhaal van Portugal in de zeventiger jaren vanuit veel gezichtspunten bekeken wordt. Hier en daar is het verhaal erg donker en shockerend, zoals bijvoorbeeld de kind-hoertjes in Mozambique en het dramatische slot.