Zoveel meer dan zomaar een thriller

Emily Koch koos een origineel uitgangspunt voor haar thrillerdebuut Als ik doodga voor ik opsta. Hoe ontmasker je je eigen moordenaar terwijl je in coma ligt?

Alex ligt al twee jaar in coma. Of dat denken zijn familie en vrienden tenminste. In werkelijkheid zit hij gevangen in zijn eigen lichaam: hij hoort en ziet alles, maar kan op geen enkele manier laten blijken dat dat zo is. Ondertussen hoort hij hoe zijn familie worstelt met de vraag of ze hem moeten loslaten. Iedereen lijkt het gemakkelijk te vinden bij hem zijn hart uit te storten. Omdat ze denken dat hij het toch niet hoort, komt hij (ongewild) dingen te weten. Zo komt hij er ook achter dat zijn klimongeval helemaal geen ongeval bleek te zijn. Gevangen in zijn lichaam graaft hij in zijn verleden en probeert hij de met de stukjes informatie die hij krijgt de dader te ontmaskeren. Maar zelfs als hem dat lukt, hoe kan hij hem er dan weerhouden meer slachtoffers te maken?

De plot zit haarfijn in elkaar. Verschillende verhaallijnen vloeien in elkaar over, zonder dat er eentje overheerst. Als ik doodga voor ik opsta is tegelijk een thriller, een liefdesverhaal en een literair pareltje. Met zinnen als 'Ze brak van te pijnlijke liefde' of 'Ze had steevast een verse bos bloemen mee, die echter nooit naar liefde rook', bewijst Koch dat ze niet alleen een spannend verhaal in elkaar kan steken, maar dat ze dat ook nog eens prachtig kan verwoorden.

De levendige dialogen, met daar tussenin de gedachten van Alex, zorgen voor een heel realistisch en geloofwaardig verhaal. Bovendien helpt zelfs de bladspiegel een handje mee. Als twee personen over het bed van Alex heen zitten te praten, dan staat de dialoog afwisselend aan de linker- en de rechterkant van de pagina. De lezer draait als het ware zijn hoofd mee van de ene kant van het bed naar de andere.

Alex is een klimmer en die passie voor het klimmen wordt in het hele verhaal doorgetrokken. Je merkt aan al zijn gedachten dat deze hobby zijn leven beheerst. Het is dan ook een rode draad doorheen het verhaal, niet alleen het klimmen in de letterlijke zin, maar ook de symboliek ervan. Dit levert prachtige beelden op, die ook weer bijdragen tot het literaire gehalte van dit boek.

Tot slot biedt Als ik doodga voor ik opsta een mooi inzicht in het locked-in syndroom: de frustraties van de patiënt, de hulpeloosheid (en radeloosheid) van de mensen die achterblijven, de twijfels over het al dan niet stoppen van de behandeling, de vele vragen waarvoor ook de medische wetenschap nog staat.

Als ik doodga voor ik opsta is veel meer dan een thriller. Het verhaal leest als een roman, zit boordevol mooie beelden en de poëtische taal zal menig literatuurliefhebber kunnen bekoren. Een meer dan geslaagd debuut.