Voor liefhebbers van mooie schrijfsels

Frederik Baas, pseudoniem van Jan van Mersbergen, zet met 'Dagboek uit de rivier' zijn eerste schreden op het thrillerpad. En hopelijk niet zijn laatste.
'Dagboek uit de rivier' is een prachtige vertelling, in een bedrieglijk eenvoudige stijl: fijngevoelig, een genot om te lezen voor wie houdt van mooie, zuivere schrijfsels. Hoe simpel het ook lijkt, er hangt een geladenheid omheen die je voortdrijft naar de laatste bladzijde. Je wilt erachter komen wat er gaande is (geweest) en wat er nog staat te gebeuren.

Barbara, haar zevenjarige zoon Rens en haar vriend Robbert brengen een week in de Ardennen door. Een van de auteurs van Robbert, die uitgever is, woont daar en werkt al jaren aan zijn tweede boek. De auteur en Barbara bedenken een spel om Rens buitenshuis te vermaken. Vier jaar geleden is in deze streek een meisje verdwenen. Haar ‘dagboek’ leidt tot een spannende speurtocht, die niet alleen Rens, maar ook de volwassenen bezighoudt. Wordt de grens tussen spel en realiteit overschreden?

We zien de gebeurtenissen door de ogen van de auteur, wiens naam onbekend blijft. Hij verwoordt ook de gedachtegang van Barbara, wat enerzijds bevreemdt, anderzijds effectief is. Er ontstaan misverstanden en verdenkingen, de onderlinge verhoudingen veranderen. Frederik Baas schetst een fantastisch mooi plaatje van de Ardennen, je waant je ter plaatse.
Het ‘spel’ kent een niet heel verrassende maar wel bijzondere afloop. Zoals het hele boek(je) bijzonder is: geen moord- en doodslag, gruwelijkheden, misdrijven of naarstig onderzoek door getroebleerde rechercheurs, maar een verfijnd en boeiend verhaal dat nauwelijks spannend wordt. Subtiele spanning, naar mijn smaak net té subtiel. Met een ietsje meer zou ‘Dagboek uit de rivier’ dicht in de buurt van de vijf sterren gekomen zijn.

#hebbanbuzz