Óvergedetailleerd, traaaaag

Met pijn in het hart kom ik uit op drie sterren voor 'Inktzwart hart'. Van de delen 1 t/m 5 heb ik genoten, deel 6 stelt teleur. Het verhaal op zich is in orde. Maar: óvergedetailleerd, traaaaag, ladingen geneuzel, ettelijke pagina's vol tweets/internetberichten/chats, zeer veel personages (plus nicknames en nepnicknames). Galbraith overspeelt haar hand deze keer, ze wil zich te veel bewijzen - wat ze helemaal niet nodig heeft -, zo komt het op mij over.
Verscheidene keren heb ik op het punt gestaan ermee te kappen. Niet gedaan, niet zozeer omdat het mij nog iets kon schelen wie Edies moordenaar was, maar omdat ik niets wou en wil missen van het spannendste element, namelijk eventuele ontwikkelingen in het liefdesleven van Cormoran Strike en Robin Ellacott, mijn favoriete detectiveduo. Dat zijn ze, dat blijven ze.

Op naar deel 7, waarin Galbraith naar ik hoop weer haar stijl van de voorgaande delen van de reeks oppakt. Al lees ik graag dikke pillen, iets minder pagina's dan de bijna 1200 van 'Inktzwart hart' mag: kwaliteit boven kwantiteit.

[spanning 2, plot 3, schrijfstijl 4, leesplezier 3, originaliteit 4, psychologie 4]