De verenigde competenties van Rekke & Vargas

Hans Rekke "is briljant, een begenadigd pianist en hij kan patronen ontdekken als geen ander. Hij is ook bipolair en gebruikt sterke medicijnen."
Micaela Vargas "is rationeel en ambitieus, maar heeft soms last van een minderwaardigheidscomplex. Ze kan mensen die zich niet kunnen vermannen en die niet vechten niet uitstaan."
Samen: een topduo.
Waarbij opgemerkt dat Rekkes karakter meer belicht wordt dan dat van Vargas, wat in een volgend deel van de reeks uiteraard net zo goed andersom kan zijn. (Alhoewel ik verwacht van niet.)

In 'Obscuritas' draait het om de moord op een scheidsrechter. Een verdachte is snel gevonden, hem tot dader bestempelen mislukt. Iémand heeft de moord op zijn geweten, maar wie en waarom? De verenigde competenties van Rekke & Vargas leiden uiteindelijk tot de antwoorden.
Complex, gelaagd en zwaar verhaal, waar je je hoofd bij moet houden. De passages in Afghanistan zijn taai, maar sla ze niet over, ze zijn van belang. Het blijft tot het einde toe ingewikkeld; ik beken dat ik nu en dan teruggebladerd heb om fragmenten te herlezen, omdat ik de draad kwijt raakte/dreigde te raken. Er komt veel voorbij, o.a. CIA, politiek, doofpotten/leugens en meer van dat. Rekke & Vargas prikken erdoorheen. Pas na een nachtje erover slapen vallen bij mij álle muntjes.

De spanning zit in het waarom, in het verband tussen verleden en heden, in de psyche, in de beladenheid van wat zich heeft afgespeeld.
Minpuntje, althans wat mij betreft: in het begin leest 'Obscuritas' niet prettig vloeiend. Verderop geen last meer van gehad, kwestie van gewenning denk ik.

Rekkes redeneringen zijn onnavolgbaar, grandioos, alleen al daarom kijk ik uit naar de volgende Rekke & Vargas-zaak, waarvan de aanzet wordt gegeven aan het eind van 'Obscuritas'. Maar ook vanwege de onaffe lijntjes die nog open staan, zoals dat van de broer(s) van Vargas. Ik heb gewoon zin in méér van dit duo.