Opgeruimd staat netjes?

Deze meer dan vijfhonderd pagina's tellende hard-boiler thriller is niet mijn smaak. Te gewelddadig, te veel slachtoffers, te vergezocht, te ongeloofwaardig. Te veel losse eindjes ook, met name één 'eind', waardoor het een onbevredigend geheel wordt. Want wat hebben Joona Linna en Saga Bauer nou uiteindelijk helemaal bereikt? Is dat al die doden waard?

Auteursduo Kepler strooit kwistig met blabla, attributieven en predicatieven, niet passend in de stijl van een snelle thriller als 'Lazarus'. Voorbeeld: "In de stralende zon rijdt Joona langs bleekgroene akkers en grote stenen gebouwen met geasfalteerde opritten met fietsen en auto's." Dit soort extra bladvulling heeft 'Lazarus' niet nodig, het boek is lijvig genoeg.

Voor de duidelijkheid:
'Niet mijn smaak' betekent dat ík er weinig plezier aan beleefd heb en niet dat het een slecht boek is.

[spanning 4, plot 3, schrijfstijl 3, leesplezier 2, originaliteit 3, psychologie 3]