Hoog flauwiteitengehalte

Nieuwsgierig geworden door DWDD, waar de auteur onthaald werd als een meesterdichter en opmerkelijk veel aandacht kreeg, heb ik 'Gedichten van de broer van Roos' gelezen. Tim Hofman heeft een hoog flauwiteitengehalte in elkaar geknutseld c.q. gekunsteld tot een boekwerkje dat je in een kwartier uit hebt. Niets is de moeite waard om bij stil te staan, te herlezen of te overpeinzen. Het werk van Hofman is niet bijzonder grappig, het is vooral vergezocht en levert hooguit een glimlach op. Na één keer lezen heb je wel genoeg van de veelal met Engels doorspekte taal'vondsten'. [Voor de aardigheid heb ik 'Het grote beestenfeest' van Kees Stip er weer eens bij gepakt, dat blijft ook bij her- en herlezen hilarisch.]

Hofman heeft het leuk bedacht: rijmpjes/grapjes/truukjes/vondsten die (ook) toegankelijk zijn voor wie nog nooit poëzie gelezen heeft, laat staan van dichters als Jean Pierre Rawie, Hendrik Marsman of Paul van Ostaijen gehoord. Wie weet doet het de poëzie in zijn algemeenheid goed en voor dat mogelijk positieve effect doe ik er een ster bij. 'Gedichten van de broer van Roos' is niet slecht, maar zeker geen bundel die enorme loftuitingen verdient.

De verkoopcijfers rijzen de pan uit, in aanmerking genomen dat het hier om het genre poëzie gaat. Als BN'er heb je duidelijk een streepje voor op échte dichters, vakmensen. Wie volgt???

- quote-

WE'LL ZEE

Zijn er
walvissen,
of nie?

Geen idee,
whale
see.


EGGTE LIEFDE

Ei
l'oeuf
you.

- /quote -