Een fantasyroman met literaire allure

Met Horm, het eerste deel van de Anir-cyclus, levert Joost Thissen een opmerkelijke bijdrage aan het fantasygenre. In plaats van magie en heldenverhalen kiest hij voor een diepgravende verkenning van cultuur, identiteit en het geheugen van verdwenen beschavingen. Het resultaat is een roman die dichter bij literaire fictie staat dan bij klassieke fantasy – een gewaagde en inhoudelijk rijke benadering.

Het verhaal opent met de ondergang van het Lin-volk, een beschaving bekend om haar architectonische verfijning. Ruim duizend jaar later volgen we Lyss, een jonge jager uit een afgelegen dorp wiens gemeenschap wordt verwoest. Hij trekt het onbekende land in, vergezeld door een lynx. Wat in eerste instantie een overlevingsverhaal lijkt, ontvouwt zich tot een existentiële reis vol vragen over herinnering, betekenis en wat het betekent om te leven zonder gedeeld verleden.

Thissen schrijft traag en beschouwend. De nadruk ligt minder op actie dan op sfeer, landschappen en het innerlijke leven van de hoofdpersoon. De wereldbouw is minutieus: cultuur, taal en gewoontes krijgen volop aandacht. Voor wie houdt van literaire diepgang biedt Horm een rijke ervaring, al vraagt de langzame opbouw geduld. Terugkerende motieven als water, vuur, dieren en ruïnes geven de thematiek gelaagdheid, al is de symboliek soms nadrukkelijk aanwezig.

Centrale vragen als Wat blijft er over wanneer een beschaving verdwijnt? en Hoe vorm je een identiteit zonder collectief geheugen? vormen de kern van het boek. Thissen onderzoekt deze thema’s op subtiele wijze, in de geest van auteurs als Ursula K. Le Guin. Net als zij toont hij vooral belangstelling voor hoe samenlevingen ontstaan, verdwijnen en inwerken op het individu.

De vertelstem wisselt tussen persoonlijk en afstandelijk. Af en toe duiken metatekstuele opmerkingen op die een ironische of zelfbewuste laag aanbrengen, maar deze werken niet altijd overtuigend en kunnen het ritme verstoren. De stijl is bij vlagen prachtig en nauwkeurig, vooral in de beschrijving van Lyss’ innerlijke wereld, maar kent ook momenten van overdaad waarin de spanning verslapt.

Als eerste deel van een reeks zet Horm veel in gang zonder alle lijnen af te ronden. Als zelfstandig werk blijft het daardoor wat open. Toch maakt het duidelijk waar Thissen naar streeft: een genre dat verder reikt dan avontuur of escapisme. Geen clichés, maar reflectie. Geen formule, maar verkenning.

Horm is een ambitieuze roman die het fantasygenre benadert met literaire ernst. Niet altijd even toegankelijk of ritmisch in balans, maar thematisch goed en eigenzinnig. Voor lezers die bereid zijn langzaam te lezen en dieper te kijken, vormt dit boek een intrigerende ervaring – een veelbelovende aanzet tot een groter verhaal.