Lezersrecensie
Confronterend proza
Simone Atangana Bekono (1991) studeerde af aan Creative Writing ArtEZ met een bundeling gedichten en brieven die later werd bekroond met de Poëziedebuutprijs Aan Zee: hoe de eerste vonken zichtbaar waren. Ze werd door de Volkskrant uitgeroepen tot een van de literaire talenten van 2020. Haar debuutroman Confrontaties verscheen in 2020 bij Lebowski en werd begin 2021 genomineerd voor de Libris Literatuur Prijs.
Salomé Atabong is zestien als ze wordt veroordeeld en vast komt te zitten in een jeugddetentiecentrum. Ze heeft twee schoolgenoten ernstig mishandeld. Tussen de andere meiden in het centrum, de onmogelijke psychologen en verschrikkelijke begeleiders probeert Salomé het hoofd koel te houden en te denken aan de toekomst. Daar wacht een uiteengevallen gezin en een veroordelende dorpsgemeenschap, hoe moet Salomé verder?
‘Toen ik na de eerste week school van het Sint-Odulfus huilend thuiskwam, zei papa dat je niet gepest kunt worden als je pestkoppen gewoon negeert. Twee weken later kocht hij een boksbal.’
Salomé is een buitenbeentje tussen alle andere gymnasiasten en wordt vanaf het allereerste begin gepest, niemand lijkt zich af te vragen waarom ze op enig moment doordraait en haar klasgenoten mishandeld, zij had beter moeten weten. Haar is altijd geleerd om niet te zeuren en hard te werken maar langzaam beseft Salomé zich dat het niets verandert aan de manier waarop er naar haar en haar familie gekeken wordt.
‘Daarom gaat alles om het verleden. De toekomst is kapot. Ik zie niks als ik vooruitkijk, daarom kijk ik alleen maar terug. Ik zit diep in het donker. De tijd verstrijkt maar er gebeurt niks.’
Confrontaties laat zien hoe uitzichtloos de situatie van Salomé is, zelfs wanneer ze hard haar best doet om hoge cijfers te halen en erbij te horen. De hulp die haar uiteindelijk geboden wordt is geen hulp te noemen. Tegelijk heeft Atangana Bekono een allesbehalve zielig of meelijwekkend boek geschreven, het verhaal lijkt uit de werkelijkheid gegrepen en is confronterend op een rauwe manier.
De structuur van het verhaal is slim opgezet en houdt de vraag naar wat Salomé precies gedaan heeft een tijdje in het midden, hierdoor staat haar beleving en ervaring boven die van de mensen die haar veroordeeld hebben, het ik-perspectief draagt daar ook aan bij. De korte fragmenten en het directe taalgebruik versterkt deze rauwe indruk en maakt het proza krachtig.
De parallellen die Salomé trekt tussen haar eigen leven, de maatschappij en de Griekse mythologie zijn interessant en tegelijk doet de auteur daarmee wellicht iets te hard haar best om haar hoofdpersonage intelligent te laten zijn. Toch werken de vergelijkingen in de meeste gevallen goed en geven ze een extra laag aan het verhaal.
Confrontaties is een actueel en confronterend boek, het hoofdpersonage is niet de enige die geconfronteerd wordt met de maatschappij en al haar ongeschreven regels en vooroordelen, de debuutroman helpt ook de lezer deze confrontatie aan te gaan. Een bijzonder interessant geschreven en gestructureerde roman door een unieke, rauwe stem.
Salomé Atabong is zestien als ze wordt veroordeeld en vast komt te zitten in een jeugddetentiecentrum. Ze heeft twee schoolgenoten ernstig mishandeld. Tussen de andere meiden in het centrum, de onmogelijke psychologen en verschrikkelijke begeleiders probeert Salomé het hoofd koel te houden en te denken aan de toekomst. Daar wacht een uiteengevallen gezin en een veroordelende dorpsgemeenschap, hoe moet Salomé verder?
‘Toen ik na de eerste week school van het Sint-Odulfus huilend thuiskwam, zei papa dat je niet gepest kunt worden als je pestkoppen gewoon negeert. Twee weken later kocht hij een boksbal.’
Salomé is een buitenbeentje tussen alle andere gymnasiasten en wordt vanaf het allereerste begin gepest, niemand lijkt zich af te vragen waarom ze op enig moment doordraait en haar klasgenoten mishandeld, zij had beter moeten weten. Haar is altijd geleerd om niet te zeuren en hard te werken maar langzaam beseft Salomé zich dat het niets verandert aan de manier waarop er naar haar en haar familie gekeken wordt.
‘Daarom gaat alles om het verleden. De toekomst is kapot. Ik zie niks als ik vooruitkijk, daarom kijk ik alleen maar terug. Ik zit diep in het donker. De tijd verstrijkt maar er gebeurt niks.’
Confrontaties laat zien hoe uitzichtloos de situatie van Salomé is, zelfs wanneer ze hard haar best doet om hoge cijfers te halen en erbij te horen. De hulp die haar uiteindelijk geboden wordt is geen hulp te noemen. Tegelijk heeft Atangana Bekono een allesbehalve zielig of meelijwekkend boek geschreven, het verhaal lijkt uit de werkelijkheid gegrepen en is confronterend op een rauwe manier.
De structuur van het verhaal is slim opgezet en houdt de vraag naar wat Salomé precies gedaan heeft een tijdje in het midden, hierdoor staat haar beleving en ervaring boven die van de mensen die haar veroordeeld hebben, het ik-perspectief draagt daar ook aan bij. De korte fragmenten en het directe taalgebruik versterkt deze rauwe indruk en maakt het proza krachtig.
De parallellen die Salomé trekt tussen haar eigen leven, de maatschappij en de Griekse mythologie zijn interessant en tegelijk doet de auteur daarmee wellicht iets te hard haar best om haar hoofdpersonage intelligent te laten zijn. Toch werken de vergelijkingen in de meeste gevallen goed en geven ze een extra laag aan het verhaal.
Confrontaties is een actueel en confronterend boek, het hoofdpersonage is niet de enige die geconfronteerd wordt met de maatschappij en al haar ongeschreven regels en vooroordelen, de debuutroman helpt ook de lezer deze confrontatie aan te gaan. Een bijzonder interessant geschreven en gestructureerde roman door een unieke, rauwe stem.
1
Reageer op deze recensie
