Meer dan 5,4 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Hebban recensie

Knulligheid troef

Anne Terwisscha 23 april 2012

Complot bestaat uit drie tijdsvakken. Het begint in 1998 met de kennismaking met de SAS-strijders Chet Freeman en Luke Mercer die een opdracht moeten uitvoeren in Servië en daar niet ongeschonden uitkomen. Vijf jaar later, vlak voor de Golfoorlog, raken ze betrokken bij een smerig handeltje van partijen die er alle belang bij hebben dat die oorlog er komt. Nog eens tien jaar later richt de focus zich op Israel, als daar de Klaagmuur vernietigd dreigt te worden, om zo de eindstrijd te ontketenen zoals in het bijbelboek Daniël staat.

Wat spanning betreft zit het wel goed bij Chris Ryan. De SAS-strijders moeten diverse keren in actie komen en de uitkomst staat niet van tevoren vast. Bij Chris Ryan is niemand veilig. Ook de goeden met belangrijke rollen vallen als bosjes.

Het taalgebruik van Ryan past daar goed bij. Geen overbodige beschrijvingen, maar een snel verslag van de actie. Ryan kan er niets aan doen dat de vertaler dacht dat de Engelse uitdrukking ‘'sing from the same hymn book'’ letterlijk in het Nederlands omgezet kon worden naar de niet bestaande uitdrukking 'uit hetzelfde psalmboek zingen'...

Met spanning alleen heb je nog geen goed boek. Ook aan het verhaal mogen eisen worden gesteld. Wat de plot betreft is het knulligheid troef bij Ryan. Om eens een serie voorbeelden te noemen... Een vrouw zonder enige achtergrond die in haar eentje doorheeft dat een internationaal bedrijf dat handelt in wapens een afspraak heeft met de premier? Die ook weet waar die plaatsvindt, ook al is de locatie geheim? Die zich daar de dag voor de meeting aanmeldt als schoonmaakster, gelijk wordt aangenomen en de volgende dag toegang heeft tot die kamers? Of de beste huurmoordenares van de Mossad die na een gevecht met een man zich de volgende dag zijn gezicht niet meer kan herinneren en dan maar een ander voor de trein gooit? Een verstopte simkaart die tien jaar niet is gebruikt (of waar iets voor betaald is) en die het nog gewoon doet? En iemand anders die nog steeds het telefoonnummer van een vriend in zijn toestel heeft staan die tien jaar geleden is overleden?

De opsomming kan zo nog wel even doorgaan. Al die knulligheden zijn nodig om het verhaal lopende te houden. Wie die zich daar niet aan stoort, zal zich prima vermaken met dit boek.

Reageer op deze recensie

Meer recensies van Anne Terwisscha