Onzorgvuldige timing van de gebeurtenissen

David Ellis is zo’n auteur die kwaliteit boven kwantiteit laat gaan. Er verschijnt niet automatisch elk jaar een boek van hem, maar als hij er een schrijft dan steekt dat wel boven het gemiddelde uit. Dat geldt ook voor Geschonden vertrouwen.
Ellis grijpt terug naar zijn vorige boek De verborgen man, waarin de lezer kennis kon maken met de advocaat Jason Kolarich. Deze speelt opnieuw de hoofdrol.
In De verborgen man werd al duidelijk dat Kolarich het motto ‘het doel heiligt de middelen’ hoog in het vaandel heeft staan. Geschonden vertrouwen begint met een rechtszaak waarin Kolarich senator Hector Almundo verdedigt. Almundo wordt ervan verdacht opdracht te hebben gegeven een winkelier te vermoorden die geen beschermgeld wilde betalen. Kolarich weet hem op een handige manier vrij te spreken, ook al mag het voor iedereen duidelijk zijn dat Almundo schuldig is.
Maar dan gebeurt er iets dat een beroep doet op het rechtvaardigheidsgevoel van Kolarich. Terwijl hij wacht op een getuige die hij onder druk heeft gezet, verongelukken zijn vrouw en zijn dochtertje. De getuige zal nooit komen opdagen omdat hij vermoord is. Kolarich verwijt zichzelf dat hij het ongeluk van zijn vrouw en dochtertje niet heeft voorkomen en besluit te onderzoeken wie de getuige vermoord heeft. Op dat moment komt de FBI op de proppen, die genoeg pressiemiddelen heeft om Kolarich te laten infiltreren in een louche zaak op hoog niveau.
David Ellis is een meester in het opvoeren van de spanning, vooral op de momenten dat Kolarich ontmaskerd dreigt te worden in het bedrijf waar hij geïnfiltreerd is. Ondanks de aanwezigheid van advocaat Kolarich is Geschonden vertrouwen geen rechtbankthriller, maar een bedrijfsthriller zoals we van Joseph Finder gewend zijn. De lezer wordt regelmatig geconfronteerd met specifieke details uit het Amerikaanse bedrijfsleven, en met politieke situaties. Het is voor het boek niet noodzakelijk om daar veel kennis van te hebben. Wat wel een vereiste is, is de nodige concentratie om de ingewikkelde plot van Ellis tot het einde te kunnen volgen. Met zulke complexe intriges is het geen wonder dat Ellis niet elk jaar met een boek komt.