Ten onrechte de hype voorbij

Toen drie jaar geleden het eerste deel van Het vierde rijk-trilogie uitkwam, De reiziger, leek dat het begin van een hype te worden. Lovende recensies op Crimezone, alhoewel men het boek moeilijk in een hokje kon plaatsen. Was het fantasy, een thriller of een spirituele roman à la De Celestijnse belofte? De persoon van John Twelve Hawks droeg bij aan de geheimzinnigheid. Wie was deze auteur? Volgens de uitgeverijgegevens weet zelfs zijn uitgever niet wie Twelve Hawks is. De contacten zouden alleen telefonisch verlopen.
Degenen die zich in de persoon van Twelve Hawks willen verdiepen, kunnen het beste internetsites als Wikipedia raadplegen.
Nu drie jaar later deel twee, De donkere rivier, eindelijk uitgekomen is, lijkt de hype geruisloos voorbij te zijn gegaan. Ten onrechte, want De donkere rivier is net zo intrigerend als De reiziger.
Het kost geen moeite om na drie jaar de draad weer op te pakken. De donkere rivier begint met een overzicht van de gebeurtenissen in deel 1 en eventueel in combinatie met de recensies op Crimezone is dit voldoende om aan dit boek te beginnen.
In het kort het gegeven: er zijn zes rijken, waarvan de aarde het vierde is. Het eerste is de hel. Elk volgend rijk gaat een stukje vooruit in beschaving. Op aarde zijn nog twee Reizigers over die hun energie kunnen sturen naar één van de vorige rijken. Elke Reiziger wordt beschermd door een Harlekijn, een nietsontziende lijfwacht. Op aarde zijn ook de Broeders die niets liever willen dan de mensheid onder controle te houden. Door toenemende automatisering wordt het hen steeds gemakkelijker gemaakt om iedereen in de gaten te houden, o.a. door beveiligingscamera’s en rfid. De Broeders zien de Reizigers als een bedreiging en willen hen allemaal doden.
De laatste twee Reizigers zijn broers. In De donkere rivier gaat in het begin het gerucht dat hun vader nog in leven is. Eén van de Reizigers is in deel één overgelopen naar De Broeders. De andere wil samen met zijn Harlekijn Maya op zoek naar zijn vader. Eenvoudig gaat dat niet, want in deze tijd blijkt het praktisch onmogelijk om je onopgemerkt te kunnen verplaatsen.
Het is niet eenvoudig duidelijk te maken waarom dit zo’n goed boek is. Het verhaal is nogal rechttoe rechtaan en de personages hebben een clichématige diepgang. Maar ondertussen leest het als een trein en boeit het als een gek. Misschien ligt het aan het gegeven dat je ook terug kunt vinden in bepaalde paranormale boeken dat de aarde slechts één van de zes of zeven verblijfplaatsen voor geesten is. Of misschien ligt het aan het feit dat de bezorgde burger die zijn gegevens niet wil achterlaten op het wereldwijde web eindelijk zijn vermoedens bevestigd ziet.
De donkere rivier is slechts de schakel tussen deel 1 en 3. Het boek eindigt midden in de actie en zonder duidelijke afloop. Deel 3 verschijnt volgend jaar in Amerika. Wellicht is het beter om dat deel af te wachten voor aan deel 2 begonnen wordt.