Voor een boek van bijna 600 pagina's een verrassend eenvoudige plot

Het gevaar van laaiend enthousiaste aanbevelingen is dat je met te hoge verwachtingen aan een boek kunt beginnen. De zes sterren van Crimezone en de opmerking van de interviewster van Roslund & Hellström tijdens The Power of Plots dat ze van het station niet meer naar huis durfde te fietsen na het lezen van dit boek, maakten me erg nieuwsgierig. En alhoewel Drie seconden een prima boek is, bleef ik me tijdens het lezen maar afvragen wanneer het moment zou komen dat die aanbevelingen waargemaakt zouden worden. Dat moment kwam maar niet.

Drie seconden gaat over de politie die lichte misdadigers inzet om te infiltreren in grote criminele bendes. Piet Hoffman is zo’n misdadiger die al bijna tien jaar op deze manier voor de politie werkt. Zijn thuissituatie heeft hieronder te lijden omdat zijn vrouw denkt dat hij in de beveiliging werkt en ze twee kleine kinderen hebben die ze om beurten van de kinderopvang moeten halen.
Hoffman wordt onder dwang gevraagd om te infiltreren in een Poolse drugsbende die wil gaan leveren aan Zweedse gevangenissen. Dat betekent dat Hoffman terug moet naar de gevangenis, met de wetenschap dat hij er helemaal alleen voor staat en ook niet op de steun van de politie hoeft te rekenen.

Voor een boek van bijna 600 pagina’s heeft Drie seconden een verrassend eenvoudige plot. De paar slachtoffers die vallen worden niet afgedaan als bijkomende schade. Deze zaken worden minutieus uitgeplozen door Ewert Grens, de politieman die de lezer uit de vorige boeken van Roslund & Hellström kan kennen. De trouwe lezer kan daarnaast in een zijlijn volgen hoe Ewert verder de dood van Anni Grens verwerkt. Dit subverhaal is lastiger te volgen voor degenen die nog niets van Roslund & Hellström hebben gelezen.

Tijdens hun interview op de avond van The Power of Plots vertelden Roslund & Hellström dat hun werk een mengeling van feiten en fictie is. Aan het eind van het boek geven ze een kort overzicht van de feiten en fictie in Drie seconden. Een feit dat het boek niet gehaald heeft, maar waar ze tijdens de avond wel aandacht aan besteedden, is waar de titel Drie seconden vandaan komt. In het boek is drie seconden de afstand die een kogel nodig heeft om een afstand van 1500 meter te overbruggen. Dat is fictie. Ze hebben het gecontroleerd. In de praktijk bleek de kogel er 1,8 seconde voor nodig te hebben. Maar ja, ‘1,8 seconde’ zou wel een erg rare titel zijn, vonden Roslund & Hellström.