Een boek wat je aan het denken zet

Daniël woont met zijn vader vrij afgezonderd aan de rand van het dorp, bij het bos. Zijn moeder en oudere broertje zijn omgekomen bij een ongeluk toen Daniël pas twee jaar oud was. Praten over het verdriet dat ze hebben doen ze niet. Wanneer hun oude buurman Ben moet verhuizen naar een verpleeghuis komt er een nieuw gezin naast ze wonen. Jason, de zoon van dit gezin, wordt goede bevriend met Daniël. Door Jason en Ellis kruipt Daniël steeds verder uit zijn schulp. Hij heeft een fantastische zomer tot er een nieuwe keiharde klap komt om te verwerken.

Dit boek kruipt tijdens het lezen steeds verder onder je huid. Het zijn korte hoofdstukken waardoor het vlot wegleest. In dit boek komen grote thema’s voor zoals rouw, verlies, vriendschap, opgroeien, zoektocht naar jezelf en nog wel meer. Wat ik heel knap vind is dat deze zware thema’s verwerkt zijn in hele alledaagse dingen van het leven. Elk hoofdstuk voelt eigenlijk als een soort van klein verhaaltje wat uiteindelijk een heel mooi geheel vormt.

De manier van schrijven vind ik heel mooi in dit boek het is op sommige momenten bijna poëtisch. Dit maakt de zware onderwerpen ook luchtiger om te lezen en komt het nog beter over en binnen. Want ik heb af en toe echt met kippen gelezen. Ook zit er veel humor in het boek wat een goede tegenhanger is van de zware onderwerpen.

Je leest en leeft echt met Daniël mee in de zoektocht naar zichzelf. Het boek zet je daardoor ook echt aan het denken. Dit is echt zo’n boek wat ik niet direct weer vergeet en wat me zeker bij zal blijven.

Al met al vind ik dit echt een aanrader. Niet alleen voor jongvolwassenen maar ook echt wel voor volwassenen.