De nodige humor die we gewend zijn van Myrthe

Ik heb de eerdere boeken van Myrthe van de Meer al gelezen en was toen al fan maar na het lezen van dit boek alleen nog maar meer.

Alex werkt als zoöarcheoloog en heeft haar leven ogenschijnlijk perfect op orde volgens haar eigen wetten. Voor elk scenario in het leven heeft ze een handboek geschreven om geen fouten te kunnen maken in het contact met mensen. Maar dat perfecte gestructureerde leven veranderd ineens als haar moeder van de trap valt en in het ziekenhuis ligt en Alex onverwacht een niet functionerende hulphond in huis krijgt, Billy.

Alex wil de hond zo snel mogelijk weer weg hebben, terug naar haar oude leven, maar dit kan pas als Billy weer gaat eten. Tot die tijd zitten ze dus met elkaar opgescheept. Billy gaat overal mee naartoe. Ook op het werk van Alex zijn er de nodige veranderingen die haar van slag maken. Daarom probeert Alex zich krampachtig vast te houden aan haar handboeken maar die lijken ineens helemaal niet meer te kloppen. Het leven van Alex is in een rollercoaster verandert en niks loopt meer zoals gepland. En het allerergste voor Alex zijn de emoties die erbij komen. Alex wil maar één ding en dat is haar oude leven terug. Ze is ervan overtuigd dat Billy de veroorzaker van de chaos is en dat de hond zo snel mogelijk weer weg moet. Maar kan ze nog terug naar haar oude leven? En is Billy echt de veroorzaker en is Billy wegdoen uiteindelijk ook echt wat ze wil?

Het boek is in het ik-perspectief geschreven en de lezer wordt daardoor helemaal meegenomen in de gedachten van Alex. Voor mensen zonder autisme geeft dit boek een heel goed beeld hoe autisme bij vrouwen zich kan uiten. En voor mensen met autisme, zoals ik, is dit boek een en al herkenning. Ik had soms kippenvel van de herkenning en de fantastische manier van schrijven van Myrhe om dit ook over te brengen. Er waren ook wat emotionelere stukken maar al met al zat het boek ook weer vol met humor zoals we van Myrthe gewend zijn.

Het boek gaat over autisme maar omdat Alex zelf in eerste instantie niet op de hoogte is van het feit dat zij autisme heeft ligt de nadruk niet op de diagnose en dat vind ik echt een pluspunt van dit boek. De nadruk ligt vooral op de band die kan ontstaan tussen mens en dier, vriendschappen en relaties. En ja dat voor deze dingen niet overal al regels en handboeken voor zijn en dat dit voor sommige mensen lastig is wordt zeker duidelijk in dit boek met de nodig humor.

Ik vind het boek echt een aanrader ook voor mensen die geen autisme hebben is het sowieso gewoon ook echt een leuk boek om te lezen maar zo krijgen ze misschien ook wat meer inzicht in hoe autisme kan zijn voor vrouwen. En dat is denk ik heel erg waardevol.