De hofdame van Sisi

Sisi is vastberaden om Sophie de mond te snoeren over de gebeurtenissen op Mayerling en dwingt de jonge vrouw om in dienst te komen als haar hofdame aan het keizerlijke hof. Sophie heeft het niet makkelijk in de prachtige gevangenis die het paleis werkelijk is. Vrijheid is haast het enige waar Sophie kan aan denken.

Ondertussen ziet Sophie andere levens zonder haar verder gaan. Haar grote liefde Richard stapt in het huwelijksbootje, haar tirannieke stiefvader zwaait nog steeds de scepter over haar familie en het koffiehuis van haar oom bloeit steeds verder op. Maar wanneer de maat voor Sophie vol is, kan ze nog steeds geen kant op. Want een ontslag uit het hof, wordt niet zomaar toegestaan.

Wat schrijft Marie Lacrosse de heerlijkste historische romans! Ze is een coryfee in het stevig onderbouwen van geschiedkundige feitjes, maar het verhaal zo (naar waarheid) te buigen dat je steeds geboeid blijft lezen. Ik leerde weer heel wat bij over het Wenen van weleer, hoe politieke situaties ontspoorden, de hoge adel het voor het zeggen had en uiteraard ook over hoe het leven van Sisi verliep. Hoe je het ook draait of keert, Sisi blijft voor mij nog steeds een erg boeiend historisch figuur.

Toch miste ik haar in dit tweede deel van Het Weense koffiehuis. Ondanks de titel toch De hofdame van Sisi is, was het vooral de algemene situatie van Wenen die stevig onder de loep werd genomen. Sisi kwam natuurlijk vaak en veel aan bod, maar voelde toch niet als een deel van de hoofd verhaallijn. Er gebeurd zoveel in De hofdame van Sisi, maar tegelijkertijd ook niets. De opbouw was langzaam, maar echt vaart in het verhaal leek maar niet te komen.

Toch genoot ik ook deze keer van Marie Lacrosse's beeldende, levendige schrijfstijl, die me naar het Wenen van toen bracht. Me even het gevoel gaf te zweven in de keizerlijke gangen van Hofburg in een enorme baljurk. Aan verbeelding geen gebrek, maar dat ik nu eenmaal de Marie Lacrosse magie.