Pittig geschreven multicultureel avontuur vol diversiteit

De Indiase auteur Anuradha Roy studeerde Engelse literatuur aan de universiteiten van Calcutta en Cambridge. Met haar eerdere werk behaalde ze een nominatie voor The Man Booker Prize en won de DSC Prize for South Asian literature. Daarnaast is ze designer voor de uitgever Permanent Black, die ze samen met haar partner heeft opgezet in 2000. Aan haar boeken, die inmiddels in vijftien talen vertaald zijn, voegt Roy met  All The Lives We Never Lived een vierde roman toe.

In telling the story of any life, and certainly when telling our own, we cannot pretend we are narrating everything just as it happened. Our memories come to us as images, feelings, glimpses, sometimes fleshed out, sometimes in outline. Time solidifies as well s dissolves.

Myshkin is nog maar een jongen, op de dag dat zijn moeder hem op het hart drukt dat hij direct na school naar huis moet komen. Dat hij op tijd moet zijn! Als de hele klas moet nablijven, denkt hij maar aan een ding, hij moet naar huis. Wanneer hij met zijn fiets in noodweer terecht komt, is er niets meer aan te doen. Hij komt te laat thuis en zijn moeder is weg.

This was how my mother had always been. She was the kind of reckless person who read the weather report after her boat was already miles away from shore. I could not imagine her any other way. When I was older I understood how different she was from other women.

Myshkin groeit op als het kind wiens moeder er vandoor ging met een Engelsman, wachtend omdat zij beloofd heeft hem te komen halen. Wanneer ook zijn vader vertrekt wordt Myshkin opgevoed door zijn grootvader. Jaren later krijgt hij een pakketje met de post. Het is ongetwijfeld nieuws over zijn moeder. Na lang twijfelen besluit hij het pakketje te openen. Het zijn de brieven van zijn moeder aan haar beste vriendin. Myshkin kan niet anders dan ze lezen, in de hoop zijn moeder te leren kennen en de antwoorden op zijn vragen te vinden.

Roy laat de lezer in haar boek kennis maken met de Indiase samenleving van de jaren ’30 en de daarbij horende beperkingen van een getrouwde vrouw. Beperkingen waarvan al snel duidelijk wordt dat ze niet pasten bij Myshkins moeder: een vrij opgevoede jonge dame die na het overlijden van haar vader gedwongen werd te trouwen.

Het boek, met een wat stroeve start, nodigt de lezer uit om de Indiase cultuur te ontdekken. De vele personages en verschillende lijnen rondom die personages in het verhaal zorgen er voor dat je als lezer echt je aandacht bij het verhaal moet houden, wil je je het verhaal eigen maken. Iets wat noodzakelijk is om je als lezer door Roy mee te laten nemen op een feministisch avontuur.

Beetje bij beetje leer je de Indiase cultuur, Myshkin en vooral ook zijn moeder kennen. Een moeder die geen andere keuze zag dan haar kind achter te laten en te kiezen voor haar eigen geluk, ondanks alle persoonlijke worstelingen die dit met zich meebracht.

There is a storm inside me. You will say I need to return to my duties, and bring up my son. I know that and I will.

Niet wetend of ze er ooit in zou slagen haar belofte hem op te halen waar te maken, verliest Myshkin de hoop op haar terugkeer. Dit heeft een grote impact op de jongen Myshkin en de man die hij zal worden.

Een pittig geschreven verhaal dat groeit aan kracht, naarmate de kennis van de lezer toe neemt. Roy laat de lezer proeven aan de Indiase en de Balinese cultuur wat uiteindelijk resulteert in een multicultureel avontuur vol diversiteit.